" ဒီလိုပါဘဲ ကျောင်းတော်ကြီးက ခုဆို
ြငိမ်းချမ်းသွားပြီး "
Tae သည် ကားသော့ယူကာ
" အားလုံးဘဲ ကျနော်ပြန်တော့မယ်နော
စွာစိလန် စာဥမကိုကြိုရဦးမယ် "
" အင်းသတိထားသွားဦး "
" ဟုတ်ကဲ့ အားလုံးဘဲ တာ့တာ နောက် မှ
တွေ့ကြတာပေါ့ "
Tae သည် နှုတ်ဆက်ပြီးပြန်လာခဲ့လေ၏
လမ်းတွင် ကုကုအားတွေ့သော်
" အို့အခုထိမပြန်ရသေးဘူးထင်တယ် "
" ဟေ့ ဂျပုမ "
" ဘာလဲ အခြောက် မ "
"ဘာလုပ်နေတာလဲ မပြန်ဘဲ "
"ရှင်မမြင်ဘူးလား ဒီမှာငှက်ကလေးခြေထောက်နာနေလို့ ပတ်တီးစီးပေးနေတာ "
" တကယ်ဘဲမင်းက လာတက် စေညင့်မနိုင်ဘူး မင်းငှက်ကလေးပါယူလာခဲ့ "
" လာမအော်နဲ့ ကျမကရှင့်ကောင်မလေး
မဟုတ်ဘူး "
" အော် ငါကလဲ မင်းကောင်လေးပါလို့ပြောနေလို့လား မင်းလိုဂျပုမကိုစိတ်မဝင်စားဘူး "
" ရှင့်လို ဘဝင်ကြောင်နေတဲ့သူကိုလဲကျမအထင်မကြီးဘူး "
" မင်းပြောထားဦးပေါ့ ငါသည်းမခံနိုင်တော့ရင်တော့မင်းအထိနာမယ်😊😊 "
" အောင်မလေး လာလုပ်ကြည့်စမ်းပါ
ရှင့်တစ်ယောက်တည်းလက်ပါတာမဟုတ်ဘူး "
တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စကားအခြေအတင်နှင့်ပင်အိမ်သို့ရောက်လာခဲ့၏
အိမ်ရောက်သော် Sojo မရှိပေ အိမ်ြခံစောင့်အားမေးလေ၏
" ဦးလေး မာမီရော "
"မမကြီးကဆိုင်သွားပါတယ်သခင်လေး"
" အင်းလုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်လိုက်ဦး"
ကုကုသည် ငှက်လေးအားသူမအခန်းထဲခေါ်သွားပြီးဆေးထည့်ပေးပြီးြခင်းထဲတွင်အဝတ်ပါးလေးအုပ်ထားလေ၏
" နေမြန်မြန်ပြန်ကောင်းနော အ့ဒါမှ နင်ပျံသန်းလို့ရမှာ "
Tae သည်ကြားသွားသော် သူမအခန်းထဲဝင်လာလေ၏
" ရှင်ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ "
" ငါ့အိမ်ဘဲငါဝင်မရဘူးလား "
Part-5
Start from the beginning
