Eight Words Love Story

Chapter 3

Iniiisip ko iyong sinabi ni Franz kanina. Hindi raw lahat ng tao may kalayaan magmahal. I wonder if he ever liked someone but forced himself to get rid of his feelings because he is bound to marry.

Nalulungkot ako para sa kaniya. Sana pwede kong ibigay ang kalayaang meron ako sa iba. Tutal, hindi ko rin naman naiintindihan kung paano umiiral ang pagmamahal.

Minsan iniisip ko, kung darating ba ang araw na maiintindihan ko pa 'yon. O baka mamatay na lang akong single at hindi sumusubok dahil takot ako.

Love is just scary. Kapag nagmahal ka, lahat ng bagay kalaban mo. May mga nananalo, may natatlo. One's victory is someone's lost.

"Ms. Zamora!"

Naihawak ko sa noo ang kamay nang may tumamang chalk sa akin. Lukot pa ang mukha ko nang mag-angat ng tingin pero mas gusot ang mukha ni Sir Delfin.

Bakit lahat ng teacher namin galit sa 'kin?

"Nakikinig ka ba? Ang layo ng tanaw mo sa labas. Kung gusto mong makipag-usap sa mga puno, lumabas ka at sa kanila ka magpaturo."

I rubbed my forehead while faking a smile. Lumilipad na naman ang isip ko, pati tuloy chalk ay lumipad sa mukha ko.

"Sorry po, Sir." Nginitian ko siya.

Awtomatiko na ang pang-aasar sa akin ng tatlo. Sinampal ko ang sarili para magising ang diwa ko at pilit itinuon ang atensiyon sa gurong nagpapaliwanag sa harapan.

Mukhang mas una ko pang mauunawaan ang kahulugan ng pagmamahal kaysa mahanap ang value ng x.

That day ended like how other days did. Dumaan kaming karaoke bar bago umuwi. Nang sumapit ang biyernes ay wala kaming pasok maghapon para maghanda sa gaganaping party.

We have plans to do it. First of all . . .

"Pagmukhaing tao si Ross," I yelled, pointing at his face.

Ibinaba niya ang daliri kong nakaturo sa kaniya.

Ito ang unang beses na magkakaroon siya ng moment with Celine kaya dapat lang na maayos siya mamaya. We decided to make him the star of the night.

"Mapapagod lang sa kakatingin kung marami namang nakaharang. Aawit na lang at magpaparinig ng lahat ng aking nadarama . . ."

We're jamming inside Franz's car. Paparoon na kami ngayon sa mall kung saan kami bibili ng isusuot namin mamaya.

"Pagbibigyan na lang silang magkandarapa na manligaw sayo . . . Idadaan na lang kita sa awitin kong ito."

"Sabay ang tugtog ng . . ." That line is always for me.

"Gitara." Lahat kami ay kumakanta maliban kay Franz na nagmamaneho pero paminsan-minsan ay tumatango ang ulo, sumasabay sa beat ng kanta.

"Idadaan na lang sa gitara," I sang.

Biyernes kaya expected na naming sasagupain namin ang pambansang almusal ng sambayanan. Mabigat ang trapiko dahil may pasok pa ang mga empleyado at school lang naman namin ang walang ganap ngayong araw. May pasok pa rin ang ibang estudiyante.

"Finally after ten years." Itinaas ni Adrien ang kamay na akala mo ay taong nakawala sa koral.

"Saan ang first stop natin?" Ross asked.

"Suits?" suhestiyon ni Franz.

Nawala si Ace sa tabi ko. Makita-kita namin ay naroon na siya sa tabi ng isang malaking poster ng Papa niya. Ginaya niya ang pose ni Tito Idris.