"ဟယ္ခ်န္းနီး ဒီတိုင္းေလးပဲထိုင္ေန ဓာတ္
ပံု႐ိုက္ေပးမယ္"
ဖရဲသီးေတြအမ်ားႀကီးခူးၿပီးပံုထားတဲ့နား
မွာဟယ္ခ်န္းကပံု႔ပံု႔ေလးငုတ္တုတ္ထိုင္ေန
ေတာ့မာ့ခ္ကအရမ္းအသဲယားၿပီးဓာတ္ပံု
႐ိုက္သိမ္းထားခ်င္မိတယ္
"ခ်စ္စရာေလး"
႐ိုက္ထားတဲ့ပံုေလးကိုၾကည့္ရင္းမာ့ခ္က
တိုးတိုးေလးေျပာမိတယ္
ဒီလိုက်ေတာ့လည္းအကိုဂ်ာနီဆီကေန
ကင္မရာငွါးလာတာအသံုးဝင္သြားပံုပဲ
"မာ့ခု ေဒၚေလးကေန႔လည္စာစားဖို႔ေခၚ
ေနၿပီ"
အရင္လိုမာေကာလီလို႔မေခၚဘဲ နာမည္
အရင္းကို ကိုရီးယားအသံထြက္ေလးနဲ႔ေခၚၿပီးအိမ္ထဲေျပးဝင္သြားတယ္ ဒီေန႔ဟယ္
ခ်န္းတစ္ခုခုျဖစ္ေနတာေသခ်ာၿပီ
"ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မယ္"
ထမင္းဝိုင္းမွာခ်ထားတဲ့ဟင္းပြဲေတြၾကည့္
ရင္းမာ့ခ္ကရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴးေျပာလိုက္ေပမယ့္
ဟယ္ခ်န္းကေတာ့ထမင္းပန္းကန္ကိုသာ
စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ အီဟယ္ခ်န္းျဖစ္ေန
တာတစ္ခုမကေတာ့ဘူးထင္တယ္
"ဟယ္ခ်န္းနီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
အခ်ိဳပြဲအေနနဲ႔ခ်ေပးထားတဲ့ဖရဲသီးစိတ္
ေတြကိုယူစားရင္းဟယ္ခ်န္းကိုေမးလိုက္
တယ္
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ျငင္းၿပီးဖရဲသီးခင္းေတြ
ဆီအၾကည့္လႊဲတယ္ အီဟယ္ခ်န္းပံုစံကမူ
မမွန္ေနတာေၾကာင့္မာ့ခ္ကေခ်ာ့ၿပီးေမးဖို႔
ရာဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္
"ဟယ္ခ်န္းနီး ဘာလုပ္ခ်င္လဲ"
မာ့ခ္ကဒီတိုင္းလုပ္ခ်င္တာ႐ွိရင္စိတ္သက္
သာရသြားေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ေမးလိုက္တာ
ပါ ဒါေပမယ့္အီဟယ္ခ်န္းကဒီလိုဟာသ
ေတြျပန္ေျဖလာမယ္လို႔မထင္ခဲ့ဘူး
"ငါ...မင္းရဲ႕ေကာင္ေလးလုပ္ခ်င္တယ္"
ဘုရားသခင္...ဒါကဟာသတစ္ခုဆိုရင္
ရယ္မိမွာမလား ဘာလို႔သူ႔(မာ့ခ္) ရဲ႕ရင္ခုန္
သံေတြကျမန္ေနရတာလဲ ဒါကဟာသ
တစ္ခုမဟုတ္ဘူးလား
YOU ARE READING
With Love
Fanfictionေနရာတကာပါတဲ့အတန္းေခါင္းေဆာင္ ကိုဖရဲသီးေကြၽးၿပီးႀကိဳက္မယ္ နေရာတကာပါတဲ့အတန်းခေါင်းဆောင် ကိုဖရဲသီးကျွေးပြီးကြိုက်မယ် Markhyuck mini fanfiction(ZG+Uni)
Final
Start from the beginning
