TROUVAİLLE

Yeni Sezon 25. Bölüm 'Seni sevdiğim için özür dilerim...'

Bölüm Şarkıları,

Çağan Şengül - n'olur gitme
Gökhan Kırdar - üstüme basıp geçme

**
Aybike Eren -2 ay sonra- Mart,2022

Her gün,binlerce insan, yüzbinlerce nefes alıp verdi gökyüzüne. Her gün birileriyle yan yana yürüdü,farkında olmadan. Her an birinin önüne geçti,kim olduğuna bakmadan. Bazen öyle önemsizdi ki hayat,ne yanındakine bakarsın ne kendine. Ama bazen de öyle bir şey olurdu ki,kelimeler tükenirdi,alışkın olduğun her şeyi paramparça ederdin. Mesela biri düşüp kalsa yanında,ona koşarsın ama öncesinde yüzüne bile bakmamışsındır. O an korkarsın,hiç tanımıyor olsan bile. Çünkü zor,kaybetmek,bir nefesi... Birinin iki dakika öncesinde bilmem kaç soluk alıp verdiğini bilmeden,şimdi vermiyor olmasını kabul etmek çok zor.

Ben bunu yaşamıştım. Ben bununla çok zor savaştım.

Önceki gün gülümseyerek telefondan bana bakan birinin,nefessiz kalmasıyla yüzleştim önce. Soğuk parmaklıklar arasında öylece oturdum, suçum olmadığını bile bile. Sonra çıktım ama insanların acımasızlığını gördüğümde,en yakınlarımdan katil muamelesi edildiğinde tekrardan o odaya girmeyi tercih ettim. Ben, kardeşim bildiğim kızın mezarına aylarca gidemedim. Ama o tarihi aklıma kazıdım.

Sonra aynı tarihte bir adam gördüm. Düşlerimden bile güzeldi. Ona dokundum,onu öptüm,kokusunu aldım,sesini duydum,elini tuttum,ona karıştım.

Geçmişimi onunla yenmek istedim,onun elleriyle yaralarım iyileşsin istedim. Düştüm,kalktım,o elimi tutsun istedim. İki elimle,sıkı sıkıya sarıldım ellerine. Önce baba demeye utandığım heriften duydum ihanetini. İlk elim o zaman boşluğa düştü. Ama yine de inat ettim, içimdeki umuda,tek elini tutarken elim acımasına rağmen hiç bırakmadım. O umuda sarıldım. Sonra gerçekleri öğrendim.

Bana gerçeği söylesin istedim. O eli bırakmama izin vermesin,yeni bir yara açmasın,umudumu öldürmesin istemiştim sadece. Ben hep neden yalan söylenen taraftım? Ne anlatırsam ona inanacağını söyleyen adama, anlattığımda hemen inanıp,ikimiz de tanışmadan aynı kaderi yaşamışız diyen adama ne olmuştu? Ne olmuştu?

Neden beni yalanların ortasında bırakmıştı? Gerçek şu ki,bunu gerçekten yapmış olsaydı bile,ben onu anlardım. Kardeşinin katili mevzu bahisti. Onu sevmeyi bırakmazdım,hala bırakamıyorum. Ama yanında da kalamıyorum,yalan söylediğini bile bile yüzüne bakamam, gerçekleri bilirken onun sürekli bana yalan söylemesine dayanamam ki.

Her şeyimi inanılmaz bir yavaşlıkla yerleştirdiğim bavulum ilişti gözlerime. Ağlaya ağlaya dizmiştim her şeyi,neden ağladığımı bile bilmeden. Her şeyi kendime unutturmak ister gibi,nelerin lazım olduğunu sayıyordum kendime ve teker teker yerleştiriyordum sadece. Eylem ablaya gece söylemiştim,hala bir şey yapmamış olması tuhaftı. Amcama söylememişti ya da belki de söylemişti ve buna karşı çıkmamıştı. Neden gittiğimi biliyordu belki de. Dudaklarımı ısırarak ikinci bavulu tamamlamaya koyuldum,bitirmek üzereydim.

Sinir bozucu bir yavaşlıkla bitirdim sonunda ve kapağını kapatıp fermuarı çektim. Tam o anda kapı gürültüyle açıldı ve irkilerek arkamı döndüm.

Berk buradaydı. Sevdiğim adam ve geride bırakacağım adam. Hepsi tek bedende,benim karşımdaydı. Demek söylemişti,en söylememesi gereken insana. Derin bir nefes aldım.

2 Saat Önce

Berk gelen mesaj üzerine hızlıca koşuyordu,yetişememekten korkuyordu. Yazılan her bir satır adımlarının altında acıyla bütünleşiyordu,gücü kalmamıştı.