Tawaghit ng Karimlan

Kapitulo Dos

My work requires me to smile every now and then. I just got used to it because it does not harm anyone in any way.

I work in an underground club. This is where millionaire's gather for their biddings, gamble, women, and any other illegal whereabouts. I was the newly hired bartender here because of my looks.

Hindi ko alam kung paano ako nakapasok dito. Ang alam ko lang ay may humigit sa akin babae at inalok ako ng trabaho. I could get at least 10 thousand pesos per hour. It was a very crucial moment of my life and I had no other choice so I said yes without any hesitation.

Pagkatapos ng ilang oras ay nakaramdam na ako ng pangangalay dahil sa pag mi-mix ng mga inumin. Sa hindi ko malamang dahilan ay panay pabalik-balik ang mga kababaihan rito't tila ba hindi nagsasawa sa inuming inihanda ko.

"Vali?" Napalingon ako nang tawagin ako ni Calixta.

I go by the name Vali in the bar.

"Prepare the García's AurumRed Gold. It will be needed in the main event." Tumango ako bilang tugon.

Pumunta ako sa lagayan ng alak. García's AurumRed Gold was the most expensive wine in the world. It sells for about €25,000. That's a lot of money just for a wine. 

Napatingin ako sa relo ko't hindi ko man lang namalayan na malapit na pala mag alas dose. At midnight, the main event will eventually take place. Maingat kong dinala ang alak na mas mahal pa sa buhay ko patungo sa ice bucket at nilagyan ito ng mga disenyong nababagay rito.

"Vali, one of them also ordered for Goldschläger." Balik ni Calixta.

Hindi ko maiwasang mamangha kung gaano ka yaman ang mga taong narito. Goldschläger is a wine made of gold flakes. It was literally made of gold. Ang halaga nito'y maaring pantustos ko na ng pag-aaral ko hanggang makapagtapos ako.

At my age, I still don't know how the world works. You do a dinified job and still poor, you do a dirty job and then you're rich.

 You spend millions for nonsensical things when other's out there couldn't even eat. Of course, pera nila 'yon. May pinagdaanan din sila't maraming pagsisikap na dinanas para makuha ang luhong gusto nila. I don't mind but, is it really necessary?

Time flies so fast and it was already 12th midnight. Lumiwanag ang tatlong maliliit na entablado't may umakyat doong tatlong babae. They were wearing seductive clothes, holding a whip and a mask on their faces.

Sa baba ng maliliit na entablado'y naroon nakaupo ang mga kalalakihang sa tingin ko'y may edad na. Ang mga mata ng mga ito't tila ba nagpepyesta sa laman na kanilang nakikita. When the slow music started to play, and they began to dance on the pole, men started to cheer on them.

Iniwas ko na lang ang tingin ko't napahalumbaba sa aking kinauupuan. Yes, this is not an ordinary job but we cannot judge people according to their occupation.

"Vali?" Paglingon ko'y nakita ko si Calixta na may dala-dalang tray ng alak.

"You need to serve them the wine 5 minutes from now. Keep your eyes on the time." Tumango na lamang ako bilang tugon.

Dumako ang tingin ko sa entablado't mariin ko na lang pinikit ang mga mata ko matapos makitang isa-isang tinatanggal ng mga babaeng  ang kapiraso ng kanilang kasuotan.

Hindi ko man alam ang dahilan kung bakit nila pinili ang gantong landas ay hindi ko pa rin sila magawang husgahan. They must have their own reasons at kung ano man iyon ay labas na ako roon.

It's their own decision, it's their own business. It's not that I'm tolerating sex work nor I'm advertising that it's a good job. Ang pinupunto ko lang ay kahit ano man klaseng trabaho meron ang isang tao'y nararapat pa rin ito respetuhin.