"Ikaw nagsabi nyan ah, wala akong sinasabi..." Depensa niya at umikot na lamang muli ang mata ko. Nakakaasar talaga 'tong lalaking 'to. Umakyat na siya sa taas habang buhat buhat ako at tinuro ko na lamang kung nasaan ang kwarto ko.

Dahan dahan niya ko nilapag sa kama at umakto pang nag stretching na parang ngalay na ngalay sa pagkakabuhat sakin kaya kaagad ko kinuha ang isa kong unan at hinampas 'yon sakanya.

"Aray! Bakit ka ba nananakit!?" Reklamo niya habang sinasangga gamit ang dalawa niyang kamay ang unan na hinahampas ko sakanya.

"Hindi nga sabi ako mabigat! Wala ka lang talaga sigurong muscles kaya malamya ka!" Bulalas ko at namilog naman ang bibig niya na parang hindi makapaniwala sa sinabi ko.

"Ako? Walang muscles? Pahawak ko pa sayo ngayon ang biceps at abs ko, gusto mo?" Hamon niya at sarkastiko naman ako tumawa.

"Hindi na kailangan, wala ka rin naman talaga maipapakitang biceps at abs diba?" Panunukso ko pa ulit at ngumisi ng nakakaloko. Mukha na siyang naaasar sakin kaya mas lalo akong natawa at napahawak pa ko sa tiyan ko.

Nanlaki ang mata ko ng dali dali niyang hinubad ang t shirt na suot niya revealing his naked body infront of me. Tinutukso ko lang naman talaga siya at sa postura naman talaga ni Alexie he really has a well defined body I know that.

Napaiwas ako agad ng tingin sakanya at medyo napalunok pa.

"Put your shirt on, Alexie. B..Baka maabutan ka ni Mom na ganyan ang itsura mo at kung ano pang isipin niya," Nauutal kong sabi sakanya at narinig ko naman ang pagtawa niya.

"Ano ba sa tingin mong iisipin ng Mom mo? That were 'baby making' already?" He asked kaya namilog kaagad ang mata ko.

"O..Of course not! Basta, magbihis ka na! Hindi ka ba mahihiya kay Mom pag nakita ka niyang walang damit, huh!?" Saway ko sakanya.

"Tuksuhin mo pa ko ulit na wala akong abs at biceps, I'll really strip infront of you even if were in public," Banta niya at sa wakas ay sinuot niya ulit ang T shirt niya kaya nakahinga na ko ng maluwag.

Umupo naman siya sa tabi ko at kaagad humilata sa kama ko habang nakapikit ang mata.

"Who gave you permission to lay on my bed?" Sarkastiko ko nanaman sabi. Nag angat naman siya ng tingin sakin ng nakataas ang kilay.

"Come on Zole give me a break, araw araw mo nalang ba talaga ako tatarayan? Your not treating me like your boyfriend at all," He said at napairap naman ako.

"Sino bang nagpumilit na mag date tayong dalawa? Hindi ba ikaw? Kaya tiisin mo 'tong katarayan ko if you really wanted our relationship to last," I reminded him at napatayo naman siya mula sa pagkakahiga at seryoso ako tinignan.

"I'll make sure to marry you when the right time comes, sa ngayon liligawan parin kita kahit tayo na para naman magustuhan mo na ko katulad ng pagkagusto mo kay Nolan noon..." He said at nanatili lamang ako nakatingin sakanya, hindi alam ang sasabihin.

"Alexie, you don't need to compare yourself to him. Iba ka kay Nolan, ibang iba... But you have one thing in common, you both care about me and maybe one day, I may like you back too," I said and he gave me a small smile. He held my hand and squeezed it a little.

"I'm not rushing you, Zole. I'm just glad that you still able to give me a chance to prove to you that my feelings for you is sincere. I'm willing to wait, and I assure you I will never hurt nor leave you..." He assured me while looking at me straightly in the eye. I smiled to him and also held his hand.

"Thank you for patiently waiting for me, Alexie. I really hope one day... I can give back your feelings from me. Pero sana maintindihan mo, hindi ako mangangako but I'll try my best. Inaamin ko, I'm not sure if my feelings towards Nolan is completely faded, hindi ko naman talaga ginusto na makipaghiwalay sakanya noon. It's just I made a selfish decision to leave him thinking that I would save him from his freedom to love someone who isn't sick like me," I sighed heavily and looked down, trying my best not to cry infront of him. He remained silent and continue to listen.

"But then, lately I realized that my decisions are wrong. I was wrong to leave him just like that, pinaniwala ko siya na may mahal na kong iba kahit hindi naman totoo. I'm sorry Alexie pero, ikaw ang lalaking sinabi ko na tinutukoy ko noong nakipaghiwalay ako sakanya..." I explained and he sighed heavily and nodded.

"It's okay, I'm actually glad na ako ang sinabi mo at hindi ibang lalaki. Don't worry, your secrets are safe to me. Hindi ko hahayaan na malaman niya ang tungkol dito, lalong lalo na ang tungkol sa sakit mo..." He assured me.

"Sorry ulit kasi pakiramdam ko, I'm being unfair to you. I'm taking you for granted. Pumayag ako na mag date tayo kahit hindi pa ko tuluyang nakaka moved on sa lalaking minahal ko ng sobra sobra noon. W..What if hindi talaga kita magustuhan-" He cut my words by giving me a quick kiss na ikinagulat ko.

"Huwag ka nga magsalita ng ganiyan, hindi mo naman nakikita ang future Zole so huwag ka magsalita ng tapos. Let's just go with the flow, kung magugustuhan mo ko edi mabuti... But if not, I will not force you to like me Zole. Sapat na sakin na kahit papaano, binigyan mo ko ng chance na maging boyfriend mo..." He said and from that moment, my tears automatically fall down to my cheeks.

"How could I deserve someone like you, Alexie?" I said while looking at him with my teary eyes and he caressed my cheeks and wipe my tears using his fingers.

"Because your a good person, Zole. Your not selfish. Infact... You care too much to other people na kahit ikaw ang masasaktan, ayos lang sayo na ikaw nalang ang magtiis. You chose to leave Nolan for his freedom, even if in exchange to that is your lifetime bereavement towards him. You let go your love to him kahit mahirap sayo na gawin 'yon, for me it's not a selfish decision, that's what you call unconditional love..." He said while giving me a small smile kaya mas lalo akong napaiyak. He hugged me tightly and I continued to cry on his shoulders.

Hindi ko alam na may ganitong side pala si Alexie, his always a happy go lucky guy to me the first time we met. I realized that hindi rin naman pala sila gaano nagkakalayo ni Nolan.

"Shh, tumahan ka na. Baka isipin ng Mom mo pinaiyak kita," Pagpapatahan niya sakin kaya. I let out a small laugh at kumalas na sa pagkakayakap niya sakin while wiping away my tears.

"Ikaw kasi, ang drama mo. But thank you, Alexie. I really appreciate all the words that you said," Pasasalamat ko sakanya. He just patted my head just like how my dad does to me everytime.

"Bigyan mo naman ako ng reward oh, isang kiss lang baka naman..." Biro niya at nanlaki naman ang mata ko sa sinabi niya.

"Anong kiss? Etong sayo," Kaagad ko siya ng kiniliti sa tagiliran at napa hagalpak naman siya sa tawa at nagpagulong gulong sa kama ko.

"Zole! Ano ba stop it!" Pag-awat niya sakin pero hindi ko parin siya tinigilan. Pagkakataon ko na 'to para makaganti dahil palagi niya ako inaasar.

Napasigaw naman ako ng bigla siyang bumangon at nahagip ang dalawang kamay ko at kaagad ako hiniga sa kama, nakadagan din siya sakin habang hawak ang dalawang kamay ko na nakapatong ngayon sa unan.

"Hindi naman kiss ang ginawa mo eh," Reklamo niya kaya tinawanan ko siya at tinaas ang kilay ko.

"Sorry ah, hindi ko kasi alam yung 'kiss' na sinasabi mo..." Pagdadahilan ko at napa angat din ang kilay niya sa sinabi ko.

"Hindi mo alam? Let me demonstrate it to you then," Aniya at dali daling sinunggaban ng halik ang labi ko. Isang marahan na halik ang iginawad niya sakin at dahan dahan ko rin naman sinagot ang halik niya. When he felt I kissed back he immediately deepen the kiss and moved the rhythm of his lips a bit faster. I just closed my eyes and let him do what his doing.

We heard a knock on the door at doon lamang kaming natauhan na dalawa.

Loved Behind the SunWhere stories live. Discover now