Pabalik balik ako ng lakad habang nasa labas ng emergency room. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Buntis siya. Buntis. My God. Naramdaman ko ang pamamasa sa mata ko.
Bakit nangyayari kay elise to??
Trumiple ang kaba ko ng lumabas anh doctor at umiling sakin.
"Kaylangan ng cosent niyo. Hindi namin alam kung masasave namin sila pareho. We'll do our best. Pero kaylangan mamili ka ng isa sa kanila." Iling niya sabay bigay ng isang nurse sakin ng isang papel.
Tuluyan ng pumatak ang luha ko habang hawak hawak ang papel na dudurog ng puso ko at ni elise.
She's smiling while looking at the woman who's carrying her baby. Nasa restaurant kami at kumakain. Hindi ko na siya pinagluto dahil nakita kong malinis nanaman ang pad. Kahit may cleaning lady naman ako. Siya pa din ang naglilinis so i told her we'll dine out. Ayokong napapagod siya.
"Ang cute nila tignan no?" Bulong niya.
Umiling lang ako. Wala pa sa isip ko ang magkababy. We're still young.
"Yeah". I said and shrugged.
Hanggang matapos kami kumain ay nakatingin pa din siya sa magnanay.
"What you want to have a baby now?" I told her.
Umiling siya.
"Hindi no. Sa future gusto ko din syempre ng sarili kong baby. Pero hindi sa ngayon. Gusto ko muna matapos yung degree ko" ngiti niya sakin.
"Good"
It's breaking my heart that i need to choose between my child and my life.
Ang tagal kong hinintay na magkita kami. Hindi ko ginusto na sa ganitong sitwasyon pa kami magkikita.
That driver will fucking pay for this. Pag may nangyaring masama sa isa sa kanila. He need to hide. Kung si papa ang may gawa nito. God forgive me but i don't know what i will do to my own father.
Ilang minuto ang nakalipas.
"You need to choose now mr.alvarado or we'll loose both of them" nagmamadaling sabi ng doctor sa akin.
I signed the papers. Ang bigat sa dibdib.
Tinignan ko ang pag Labas pasok ng mga nurse at doctors.
Pumunta ako sa church ng hoapital and prayed with all my heart.
To give me some mercy and save my Elise and my child.
Hindi ko alam kung ilang minuto o oras akong nakaupo doon at nagdadasal. I need it. Wala na kong ibang kakapitan kundi siya.
Lumabas ako pagkatapos ng ilang sandali at bumalik kung nasaan si elise.
Wala pa ding doctor na lumalabas para kausapin ako kung anong nangyayari. Kung ok lang ba ang mag ina ko.
I dialed my mom.
She answered on first ring.
"Ma.. si elise" i sobbed on the phone.
Hindi na siya nagsalita and ended the call maya maya ay nandiyan na siya humahangos na papunta.
"What happened son?" Tanong niya.
"Hindi ko alam ma. Pero pag may kinalaman si papa dito.." i didn't get to finish my sentence dahil may lumabas na doctor.
"Mrs. Alvarado" pag bigay galang niya kay mama. Tumango lang ito at hinarap niya na ko.
"Mr.Alvarado i don't know if It's a goodnews or a bad. We save both of them. Elise is still under observations because of her condition and the baby. " iling niya.
Huminto ang paghinga ko. I heard my mother's gasp. Ngayon niya lang nalaman na mag kaka apo na siya.
"The baby is fine thank God its a girl. Congratulations! She's a fighter Mr. Alvarado. I wish her mother the same. Kung hindi siya mag rerespond sa operation in 24 hours kaylangan na nating..." hindi ko na narinig yung iba niyang sinabi. Pumasok na ko sa operating room and look for my elise.
I broke down ng makita kong kung ano anong aparato ang nakakabit sa kanya.
Hinawakan ko ang muka niya.
"Baby." I sobbed. "Wake up please. For me. For our baby."
Nakapikit lang siya and all i hear is her heart beat from the monitor.
"Mr.Alvarado" tawag sakin ng nurse. I wiped my tears and face her.
Nakita kong may hawak hawak siyang baby na nakabalot sa pink na lampin.
"Baby niyo po. " nakangiting sabi niya sakin.
Ipinasa niya sakin ang baby and im damn scared na baka mapilay ko siya. Tinignan ko siya.
"Kaylangan na pong bigyan ng pangalan ni baby girl"
"Miracle. Elliana Miracle Alvarado" i whispered. Hindi ko alam.kung narinig niya cause im looking at my daughter.
Dinala ko siya sa mommy niya.
"Baby you have to fight like our baby. Kayalangan ka pa niya. Kaylangan pa kita" i kissed my daughter and handed her to the nurse .
Inilipat na si elise sa isang ICU. Where i wait and wait for the longest 24 hours of my life. I never left her side. Holding her hand while waiting for her to wake up.
Tinignan ko ang muka niya.
"Elise, wake up please." I put my head on her hand.
♡♡♡♡
I don't know kung epilogue na ba ang next. Huhuhu.. parang na hindi. Ginugulantang ako ni mind. Anyways. Sorry guys. Ilang months akong nag hibernate sa wattpad. Hehe.
