Onvergetelijke pijn

~ 53 ~

''Vecht voor Yassir schatje, echt. Sorry ik voel me echt niet goed'' zegt ze en haalt haar armen weg.

Ze loop naar buiten en ik zie haar haar handen voor haar gezicht slaan.

Ik word gek.

Radeloos, gevoelloos.

Alles leek goed te gaan toch?

Niks kon meer kapot toch?

Verwacht het onverwachte.

Maar mensen moeten nu ook niet van mij verwachten dat ik er nog de volgende dag zal zijn.

Souhaila stapt de auto weer in en ik voel haar naar me kijken.

''Het spijt me zo.. Ik zweer bij Allaah dat ik niet weet wat ik moet doen Sarah!''

''Rij me naar huis'' zeg ik zachtjes.

''Ik kijk hem nooit meer aan. Ik hoef hem nooit meer te spreken. Hij verraad zijn eigen vrouw. Mijn moeder Souhaila! Mijn moeder!'' schreeuw ik huilend.

De hele weg naar huis kon ik alleen maar huilen.

Als een klein kind alleen dan zonder iemand die me troostte.

Ik kan mijn gevoel niet uiten hoe ik me voel.

Ik doe mijn best om het aan jullie te vertellen maar echt..

Zelf ik weet niet wat ik voel.

Nadat de druppel de volle emmer heeft geraakt.

Stroomt hij over.

Zo voel ik me nu precies.

''We zijn er Saar..'' zegt ze stilletjes na een tijdje.

''Ik laat je niet meer alleen Sarah''

Zonder iets te zeggen loop ik de auto uit het hotel in.

Ik wacht niet eens op Souhaila wanneer ik de lift instap.

De lift stopt en ik loop naar mijn kamer.

Ik hoor er Maitre Gims uitkomen en ik klop hard op de deur.

Bijna maak ik de deur kapot.

Een uitweg, het enige wat ik nog wil zien is niks.

Donker, rust & niemand die tegen me praat.

Imaddine staat met een brede glimlach in de deur en zonder wat te zeggen loop ik hem voorbij naar mijn kamer.

Ik draai de deur opslot en stort vlak daarna meteen in.

Tranen die langs mijn wangen stromen, mijn keel die pijn doet van het te lang inhouden om niet te schreeuwen.

''Waarom doe je dit.. Waarom'' fluister ik huilend.

Ik trek aan mijn eigen haren om de pijn te voelen.

Waarom? Ik weet niet wat ik doe.

Er klopt iemand op de deur en ik hoor Yassir schreeuwen.

Steeds harder word er geklopt.

Ik begin wazig te zien en alles begint te draaien.

De deur kan ik nog net open draaien voordat het zwart word en ik mezelf keihard op de grond voel vallen.

~

''Sarah?''

''Jawel, ze beweegt kijk dan!''

Ik open langzaam mijn ogen en zie Souhaila en Imaddine voor me staan.