အင်းဝခေတ်က ကညာပျို ♡. 🍵 [ COMPLETE ]

⛩️(77)Unicode⛩️

" မကြောက်နဲ့ မျက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဖွင့် "

စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သလို လေပူတစ်ချက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းမှုတ်ထုတ်ရင်း ရတုမျက်လုံးဖွင့်သည်။မျက်တောင်ရှည်တို့ အပေါ်မြောက်တက်သွားချိန် အုပ်မိုးကြည့်နေသည့် စဝ်ခွန်သနှင့်ဆုံ၏။တည်ကြည်သောမျက်နှာပေါ်မှ ရွန်းမြမြအပြုံးတစ်ပွင့်က စိတ်သက်သာစေသည်။စဝ်ခွန်သက ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။

ရတုခေါင်းအနည်းငယ်စောင်းကာ အောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ လှပသောနန်းရင်ပြင်၏ မြင်ကွင်းက သူ့အာရုံအားဖမ်းစားသွား၏။

အပြာရောင်မီးတောက်များ နေရာအနှံ့ထွန်းလင်းနေသည့် နန်းတော်မှာ ကြာပန်းကိုးဆယ့်ကိုးပွင့်ပေါ်၌တည်ဆောက်ထားသည်။ထို့ကြောင့်လည်း ပေါက္ခရဝတီဟူ၍ ခေါ်ဆိုခြင်းဖြစ်မည်။

မြေနန်းဆောင်၏ ခေါင်းရင်းဘက်၌ စင်မြင့်တစ်ခုရှိကာ မင်္ဂလာမောင်နှံတို့ထိုင်ရန် ခင်းကျင်းထားသည့် အဖြူရောင်အမွေးပွ ကောဇောများရှိသည်။
ရှေ့၌ မင်္ဂလာကွမ်းအစ်၊ ပန်းတောင်း ၊ ဆွမ်းအုပ်အစရှိသည့် ပစ္စည်းများအား ရိုးရာမပျက်ခင်းကျင်းထား၏။

စင်မြင့်၏ ဘေးဝဲယာ၌ ကျောက်သလင်းနီ ထိုင်ခုံများရှိသည်။ အကြီးအကဲတို့၏ နေရာထိုင်ခင်းများဖြစ်နိုင်ကောင်း၏။

အဝင်အဝ၌ လူစည်ကားသည်။မင်္ဂလာပွဲသို့တက်ရောက်သူများသည်လည်း လက်ဖွဲ့ကိုယ်စီဖြင့်။လက်ဖွဲ့အများစုသည် အသီးအနှံများ အထည်အလိတ်များနှင့် ကျောက်မြတ်ရတနာများဖြစ်သည်။ငွေ ပိုက်ဆံထက် ဒေသထွက်တို့ကို တန်ဖိုးထားကြပုံရ၏။

အပြာရောင် မီးပုံကြီး၏ ဘေးပတ်လည်မှ ကချေသည်တို့သည်လည်း မြူးကြွသည့်တေးသံသာအောက်၌ လှပစွာကခုန်နေကြသည်။ပျော့ပြောင်းသော ခါးတစ်ချက်ယိမ်းနွဲ့သွားချိန်တိုင်း လှုပ်ခါသွားသည့် ခါးစည်းအဆင်တန်ဆာတို့၏ အလှတရားမှာ အနုပညာဆန်လှသည်။

" အမြင့်ကြောက်သေးသလား "

" မကြောက်တော့ဘူး "

လွယ်လင့်တကူပြောလိုက်ပြီးမှ စဥ်းစားကာစကားလုံးအနည်းငယ်ဖြည့်စွက်လိုက်သည်။