თავი 5

1.2K 58 64
                                    

დღემ დამღლელად ჩაიარა, სანამ სახლში წავიდოდი ჩემმა კლასელმა გამაჩერა
-ჰაი
-ჰაი
-ლეა ხო?
-კი
-მე ჯონათანი ვარ
-ხო ვიცი, ერთ კლასში ვართ
-ხოო, ეგ ვიცი
-რამე გინდა?
-დღეს წვეულებას მავრთავ და რადგან სკოლას ვამთავრებთ მინდა ყველა შევიკრიბოთ, მოხვალ?
-რომელ საათზე?
-ცხრაზე, ლოკაციას ინსტაგრამზე ჩაგიგდებ, გამოწერილი მყავხარ
-მეც მყავხარ, კარგი მაშინ შენ ლოკაცია ჩამიგდე და აუცილებლად მოვალ
-ძალიან კარგი, დროებით
-დროებით

ძალიან გამიკვირდა, მაგრამ გამიხარდა, სახლში მივედი და ვისადილე, სპორტულები ჩავიცვი და მეცადინეობას შევუდექი, საღამოს დედაჩემი და რიჩარდი დაბრუნდნენ
-საყვარელო როგორ ხარ
-უკეთესადაც შეიძლება
-დაღლილი ჩანხარ ძვირფასო (რიჩარდი)
-ამ ხო ვმეცადინეობდი, თან გამოცდების პერიოდი გვაქვს და
-თუ დაგჭირდება შემიძლია დაგეხმარო
-არა მადლობა, მაგრამ თუ რამეა
-ნებისმიერ დროს მოდი
-კარგი, ხო მართლა დღეს ცხრაზე წვეულებაზე მივდივარ და ხომ შეიძლება?
-ამ ეგ მგონი სჯობს დედაშენს ჰკითხო
-ხო შვილო, მე რატომ არ მკითხე?
-დედა ჩემს მეურვეს ვეკითხები, შენ რატომ უნდა გკითხო
-ლეა, ეს საიდან გაიგე
-მე წამომცდა, ბოდიში (იანი)
-არაუშავს, მაინც უნდა გაეგო (დედაჩემი)
-შეიძლება წავიდე?
-არა!
-დედა შენთვის არ მიკითხავს!
-ლეა მე, თუ დედაშენი ნებას არ მოგცემს არ გაგიშვებ
-დიდი მადლობა, მე დაგტოვებთ, შეგიძლიათ ბედნიერი ოჯახი იყოთ, თითქოს არ ვარსებობ
-ლეა წესიერად ილაპარაკე! მე შენ!
ჩემკენ დასარტყმელად გამოიწია, მაგრამ წინ იანი გადამიდგა
-ამ იქნებ გაუგოთ, მისთვის ძნელია, ბოდიშს მოიხდის და გაუშვით, განიტვირთება
-რაა? ბოდიშს არ მოვიხდი!
იანმა შემომხედა და თვალებით მეუბნებოდა შენ არავინ გეკითხებაო
-ლეა, ან ბოდიშ მოიხდი ყველას წინაშე, ან სახლში იჯდები!
იანმა ამჯერად ისეთი თვალებით გამომხედა სხვა გზა არ მქონდა
-მაპატიეთ, ზემდეტი მომივიდა
-მშვენიერია, ახლა კი სადაც გინდა წადი

თამაში (დასრულებულია)Where stories live. Discover now