"Tekrar mı kaçacaksın?"
"Evet, sonuna kadar."
"O halde sonuna kadar seni arayacağım."
.
.
.
.
- Anime(Manga)'den tamamen bağımsızdır!
- Bu kitapta karakterler 19 - 27 yaşları arasındadır!
- Bu kitapta (+18, cinsellik) yoktur!
- Küfür, aile sorunla...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bölüm 8 : Katil..."
"Sensiz geçen her saniyem ölüden farkım olmadığı zamandı. Senle olduğum zaman ise gözlerine karşı direncimi kaybettiğim o andı.."
~ Misaki ~
"Emma! Emma lütfen bir şey söyle lütfen!"
Şu an depodaydık karşımda eli yüzü dağılmış Riko sandalye de otururken Manjiro yanımda elinde telefonu tutarak Emma ile konuşuyordum. Yaklaşık yarım saatten fazla Manjiro'ya dil döküyordum ama bir işe yaramıyordu. Emma'nın telefonu Manjiro'daydı. Emma ise şu an o telefonu nereden buldu bilmiyorum ama bizimle konuşuyordu.
Manjiro'nun arabada bana söylediği o şeyden sonra şiddetli ağlamam artmıştı. Manjiro'ya o kadar yalvarmam sadece bir şeyi değiştirmişti. Riko'yu ben değil o vuracaktı.
"Abi, bak Misaki çok korkuyor lütfen eve gelin."
Riko kendinde değildi baygındı bildiğin. Kafasını önüne düşmüştü. Manjiro'ya geri döndüğümde ilk defa ağzını aralamıştı.
"Emma."
Şaşkınlığım artarken ne demeye çalıştığını anlamamıştım.
"Sanzu nerede?"
Gözlerini asla benden ayırmamıştı. Konuşurken bile benden gözlerini ayırmazken arkadan ses geldi.
"A-"
"Sana Sanzu nerede dedim Emma?"
Sakindi. Hemde olmadı gereğinden fazla sakindi. Sakin bile olmamalıydı ama çok sakindi.
"Evin önünde abi."
Bir anda konuşma Manjiro'nun telefonu kapatmasıyla son bulmuştu. Hala göz yaşlarım akarken belinden silahını çıkartmıştı. Anında Manjiro'ya doğru bir adım attım.
"Manjiro lütfen sakin ol!"
Manjiro beni umursamamış silahı Riko'ya doğrultmuştu. Korkuyla Manjiro'nun kolundan tuttum. Bana bakmıyor hala gözleri Riko'daydı.
"Manjiro! Manjio dur lütfen!"
Çoktan silahın tetiğine gitmişti bile parmakları. Ne yapacağımı bilmiyordum. Ama Manjiro'nun vazgeçmeyeceği belliydi. Tek bir şeyden medet umacaktım sanırım. Manjiro tam Riko'ya sıkacağı sırada konuştum.
"Eğer o tetiği çekersen Manjiro, seni asla af etmeyeceğim."
Parmağı hala tetiğin üzerindeyken hiç bir tepki vermemişti. Bir kaç saniye sonra yanından geçerek deponun dışına çıkmıştım. Dışarıda ki burada kalan Manjiro'nun adamlarını umursamadan deponun girişinden biraz uzaklaşıp olduğum yerde durdum. Şu ana kadar vurmamıştı. Şimdi de vurma- gürültülü bir silah sesi yüzünden gözlerimi kapattım. Ellerimi sıkarken gözümde dolan yaş akmıştı. Ciddi ciddi vurmuştu. Tetiği çekmeyeceğini düşünmüştüm ama çekmişti. Vurmuştu onu. Geri gözlerimi açtığımda sanki tek yapamam gereken şey buymuş gibi hissediyordum. Biliyordum beni gene bulacaktı ama karşımda ki arazinin arkasında ki ormana doğru koşmam lazım gibiydi. Onun yanında kalamazdım. Bir katilin yanında kalamazdım...
