HİÇLİK

43 bölüm:Düğüne 3 kala

Selamlar

nasılsınız hiçlik perilerim :)

bölüm şarkımız: Ceren cennet- özür dilerim (dediğim yerde açalım)

iyi okumalar

Hiradan

''Neden olacak canım . Ah Esma siz bilmiyorsunuz annem biraz rahatsız ve doktoru bir kaç ay mecbur kalmadıkça evden çıkma dedi. Hepsi hastalığı için yani.''

''Ya öyle mi çok geçmiş olsun Hira'm ''

''Sağol Esmam.'' 

''Girebilir miyim ?'' Sira'nın sesiyle Esma da kapının oraya doğru gidip, Siranın koluna hafifçe çarptı

''Ben taze nişanlı çifti başbaşa bırakayım o zaman.'' diyip Siranla beni yalnız bırakıp odadan kaçtı.

''Taze nişanlı çift he . Sanırım hatta sanırım da değil bunu çok sevdim.'' Siran otuz iki diş gülerek boy aynasındaki benim arkama geçti ve ellerini belimde sabitledi.

Nefesini boynumda hissederken konuşmakta çok güçlük çekiyordum. Siran Demirkan, benim kalp ayarlarımı fena halde bozuyordu.

''Hira'm..'' dedi nefesini boynuma üfleyerek.

''Baksa...''Ben yine hangi bir cümlesiyle kalbimi yerle yeksan edecek diye düşünürken Siran boynumdaki bir noktaya gözlerini sabitledi.

Sanırım boynumdaki kesik izine sürdüğüm fondotenin bir kısmı, çıkmıştı.

''Bu.. bunların sebebi be.''' Çaresizce sormaya çalıştığı cümleyi tamamlayamadan benim göz pınarlarım, dolmuştu bir kere.  Ne arkamı dönüp onun dolan gözlerini silebildim ne de hayır bunların sebebi değilsin diyebildim. Çünkü acı gerçek, malesef ki ortadaydı...

''Hatırlıyor musun seni  yabancı bir numaradan aramıştım.''

(şarkıyı açalım)

3 yıl önce

''Hira kızım yemek hazır.''  

''Anne yemek istemiyorum.'' Annemi çevirdiğim kaçıncı akşam yemeğiydi sahi. Ben, ne zamandır bu haldeydim.  

Ben, ne zamandır yıkılan ve  yanan bir binadan farksızdım.  

Kalbim, ne zamandır hiç durmayacakmışcasına kanıyordu.  

Peki ya onun ? onun kalbi de benimki gibi kanıyor muydu ? Sanki kan kaybından ölüp gidecekmiş gibi...

O, ben burada kan kaybından ölecek duruma gelmişken ne yapıyordu ?

Öğrenecektim. Beni enkaza çeviren o pisliğin şuan ne durumda olduğunu öğrenecektim.

Çekmecemden  burada kullanabilmek için aldığımız telefonu ve hattı çıkardım. Direkt açıp ezbere bildiğim o kalpsiz adamın numarasını tuşladım.

''Alo.'' dedi sanki aylar önce beni enkaza çevirip bırakmamış gibi.

Göz pınarlarımın onun sesiyle dolmasıyla ağlamamı bastıramadım.

''Siran..''dedim derin nefes alarak. Konuşmakta çok zorluk çekiyordum.

''Me.. meleğim.'' dedi sanki meleğim dediği kızın kanatlarını acımadan kırmamış gibi...

''Meleğim mi ?''' dedim göz yaşları içinde gülerek.

''Meleklerin kanatları olur Siran Demirkan. Sen, benim kanatlarımı acımasızca kırdın. O yüzden sakın bana meleğim, deme. Hatta hiç bir şey deme. Çünkü bundan sonra senin ben hiç bir şeyin değilim. Sen benim kalbime öyle onarılmaz öyle dikilmez bir kesik attın ki, ben, o kesikle ancak kan kaybından ölürüm.