One Summer's Poem

𝐔𝐍𝐈𝐂𝐎𝐃𝐄;

" ဂျီမင်ရေ ကျွန်ုပ်သွားပြီနော် "

" ဂရုစိုက်သွားဦးနော် အစ်ကို "

ဈေးရောင်းရန် ထွက်သွားသော ဆော့ဂျင်ကို မှာစရာရှိတာမှာပြီး ထင်းခွဲရန် ပြင်နေသော ဂျီမင်။ သူများအိမ်မှာ အလကားလာနေရသည်မို့ လုပ်တတ်သလောက်၊ လုပ်နိုင်သလောက်ကို မခိုကပ်ဘဲ လုပ်ပေးလေ့ရှိသည်။ အိမ်ရှေ့စံတစ်ပါးမို့ ဆော့ဂျင်က အားနာပြီး ဘာမှမလုပ်ရန် ပြောသော်လည်း အချည်းနှီးသာ။ ခေါင်းမာသည့် ဂျီမင်က လက်မခံ။ နှုတ်ကနေလည်း အိမ်ရှေ့စံ မဟုတ်တော့တဲ့အကြောင်းကို ခဏခဏ ပြောတတ်သေးသည်။

" ထင်းခွဲမယ် ထင်းခွဲမယ် "

တစ်ယောက်တည်း ပွစိပွစိရေရွတ်ပြီး ထင်းခွဲနေသောသူ။ ဆော့ဂျင်နှင့်အနေကြာလို့လားမသိ။ အကျင့်တွေတောင် ကူးလာလို့။ ဆော့ဂျင်ဆိုလည်း တစ်ယောက်တည်း အလုပ်လုပ်နေသည့်အချိန်ဆို ဘာတွေပြောမှန်းမသိ ပွစိပွစိဖြင့် ပြောနေတတ်တော့တာပါပဲ။ နှုတ်ခမ်းကလည်း ထော်လို့။

" ထင်းခွဲပြီးရင် ဘာလုပ်ရမလဲ။ မသိသေးဘူး၊ ထင်းခွဲမယ် ထင်းခွဲမယ်။ "

" အိမ်ရှေ့စံလေး "

" အထိန်းတော်ချွန်း လာပြန်ပြီ။ "

မနေ့ကမှ တွေ့ထားတာကြောင့် နောက်ထပ် ရက်ပိုင်းလောက်ကြာမှ လာမည်ဟုထင်ထားပေမယ့် အထိန်းတော်ချွန်းက သည်နေ့လည်း ရောက်လို့လာတာကြောင့် အကြောင်းကိစ္စ အထွေအထူးရှိလို့များလားဟူ၍ တွေးလိုက်မိသည်။

" ဘာဖြစ်လို့လဲ။ "

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ မင်းကြီး ပေးခိုင်းလိုက်တာလေး။ "

တစ်ဆယ့်သုံးရက်တောင် လိုသေးပေမယ့် ကဗျာက ရောက်လာပြီ။ သည်တစ်ခေါက် စောလွန်းပါလား။ ဘာများဖြစ်လို့ပါလိမ့်။

မစိုးရိမ်ဘူးဟုပြောလျှင် လိမ်ရာကျမည်။ ဂျောင်ဂု တစ်ခုခုများ ဖြစ်နေသလားဆိုသည့် စိုးရိမ်စိတ်က သူ့အတွေးထဲသို့ ဝင်ရောက်စိုးမိုးလို့လာသည်။ သူကသာ စိုးရိမ်စိတ်များနေပေမယ့် အထိန်းတော်ချွန်းကတော့ ဘာမှဖြစ်ပုံမရပေ။ အကြောင်းစုံကို သိရအောင် ကဗျာတွေအား ဖွင့်ဖတ်လိုက်တော့သည်။