"မား....."

"မား သားေလးေတာင္
အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီပဲ "

"မားကလဲ... "

"တကယ္ေျပာတာ၊ မားက သားေလးကို မူႀကိဳကေလးေလးလို႔ပဲ ျမင္ေနတုန္း"

"ကြၽန္ေတာ္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးပါေနာ္"

ထို႔ေနာက္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္လိုက္ၾကသည္။ ေရွာင္းက်န့္စိတ္ထဲ ရႈပ္ေထြးေနသမွ် ၊ ခက္ခဲေနသမွ်ဟာ မားအႀကံေပးလိုက္လွ်င္ အၿမဲတမ္း လြယ္ကူရွင္းလင္းသြားသည္။
သူ႕ေနာက္မွာ မားအၿမဲရွိသည္ဟူေသာ အသိကပင္ သူ႕ကို အားျဖစ္ေစသည္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက္ခံပစ္လိုက္ေတာ့မည္။ ထို႔အတြက္လည္း ေနာင္တရေတာ့မည္မထင္ပါ။
တစ္ခါေလာက္ ႐ူးသြပ္ၾကည့္လိုက္ရင္
ဘဝႀကီးက ပိုမ်ားေပ်ာ္စရာေကာင္းလာမလားေလ...။

........................................................................

မနက္ အိပ္ရာနိုးေတာ့ အနည္းငယ္ပင္ ေနျမင့္ေနၿပီ။ ညက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္သည့္တြက္ အိပ္ရာထ ေနာက္က်သြားသည္။ မနက္စာစားၿပီးသြားေတာ့ ကိုးနာရီပင္ခြဲေခ်ၿပီ။ မားကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ရပ္ကြက္ပန္းၿခံဆီသို႔ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။

ပန္းၿခံထဲက ခုံတန္းရွည္ေပၚတြင္ ထိုင္ရမွာလိုလို၊ ထရမွာလိုလိုႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း ေယာက္ယက္ခတ္ေနျပန္သည္။ ထိုကေလးႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမည္မသိပါ။ သူေတာ့ ရင္ခုန္ေနပါသည္။

'မင္း လုပ္နိုင္မွာပါ ေရွာင္းက်န့္'

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အားေပးကာ ဖုန္းထုတ္၍ ရင္းႏွီးေနေသာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို မက္ေဆ့ပို႔လိုက္သည္။ ၾကာၾကာမေစာင့္ရလိုက္။ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေရွာင္းက်န့္ဆီသို႔ အေျပးေရာက္လာသည္။

"လာၿပီလား"

ထိုသူက ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ေရွာင္းက်န့္က ႏွစ္လိုဖြယ္အၿပဳံးႏွင့္ ေဘးနားကိုလာထိုင္ရန္ ခုံတန္းကို ပုတ္ျပလိုက္သည္။

........................................................................

ဆယ္နာရီခြဲသြားတာေတာင္ ေရာက္မလာသည့္ မက္ေဆ့တစ္ေစာင္ေၾကာင့္ သူ နံရံကို လက္သီးတစ္ခ်က္ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ေတာက္ေခါက္သံ ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္ေနာက္မွာ ပူေလာင္ေနေသာ စိတ္အစဥ္က ကပ္ပါလာသည္။ ေရွာင္းက်န့္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ။ လိုက္သြားၾကည့္ရေအာင္လည္း ဘယ္ေနရာမွာခ်ိန္းမွန္း သူမသိ။ ေရွာင္းက်န့္ကိုလည္း ကတိေပးထားေသးသည္။

By Fair Means or Foul || Completed ||Where stories live. Discover now