21 თავი

95 13 2
                                    

ჯონგუკს გადაჰყავს ომეგა თავის კალთაში, მაშინვე აბრუნებს მისკენ და ტკბილ კოცნაში ითრევს, პირში ენას უცურებს და გრძნობს უმცროსის ენას, რომელიც ცდილობდა როგორმე აჰყოლოდა.

ალფა აცურებს ომეგას ჯინსებს და ბოქსერებს, გრძნობს ბუნებრივ გამონადენს დუნდულებ შუა.

ჯონ: წინააღმდეგი ხომ არ ხარ, მომზადების გარეშე რომ შემოვიდე? ჯონგუკი ყურში ჩასჩურჩულებს ომეგას.

ჩიმი: შენ უკეთ იცი რა უნდა გააკეთო, პასუხობს ჯიმინი.

ჯონგუკი იხსნის შარვლის ღილებს, და პრეზერვატივს იკეთებს. ახლა არავის უნდა ბავშვები, ჯერ ადრეა.

ჯონ: მაგრამ მტკივნეული იქნება, მართლა გინდა?

ჩიმ: აჰამ, - ჩაიბურტყუნა პაკმა და მაშინვე იგრძნო ალფას ხელი პირზე, შემდეგ კი საშინელი ა ტკივილი მის უკანალში.

მტკივნეული კივილი ჯონგუკის ხელმა ჩაახშო.

თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა, რომელიც ალფამ კოცნით მოაშორა ომეგას წითელი ლოყებიდან.

ჯონ: აქ შენ უნდა იმოძრავო, მე დაგეხმარები.

როცა ჯიმინი შეეჩვია, მოძრაობა სცადა, ხელები ალფას მხრებზე დაადო და ფეხებით სავარძელზე დაეყრდნო.

ჯონგუკმა ხელები ომეგას თეძოებზე მოხვია, რაც მას ორგანოზე „მოძრაობაში" დაეხმარა.

ჯიმინმა თავი ალფას მკერდს მიადო რითაც კვნესას ახშობდა.

დამოუკიდებლად მოძრაობა უჭირდა, ახალი შეგრძნებები და ადრენალინი მოქმედებდა ომეგაზე, და ანუსის კედლებს ავიწროვებდა. პაკს ძალიან ეშინოდა აი ასე დარბაზში ჯონგუკზე მოძრაობა, ნებისმიერ მომენტში შეიძლებოდა მათი გამოჭერა. მაგრამ თუ ალფაებმა თქვეს, რომ არ დაიჭერენ, მაშინ არ დაიჭერენ.

ჯიმინი ამთავრებს ხმამაღალი კვნესით, რომელიც სადღაც ჯონგუკის პერანგში იმალება.

ორი ერთზე-უსამართლობააOù les histoires vivent. Découvrez maintenant