5 თავი

116 16 1
                                    

თვალები ნელა იხსნება. 

იუნი: ო, პატარავ, გაიღვიძე?  იუნგიმ მაშინვე შეშფოთებული მზერა ომეგას მიაპყრო. 

ჩიმ: სად ვარ? 

იუნი: საავადმყოფოში ხარ, ყველაფერი კარგადაა, ახლა ექიმს დავუძახებ, - ალფა კარს მიღმა გაქრა.  ერთი წუთის შემდეგ პალატაში სამი ალფა გამოჩნდა: ჯონგუკი, იუნგი და ვიღაც სხვა.  ალბათ ექიმი. 

ჯონ: გამარჯობა პატარავ როგორ ხარ? 

ექიმი: უკაცრავად, ახლა ომეგა ძალიან სუსტადაა და ზედმეტი კითხვები არ არის სასურველი, - როგორც შეეძლო მშვიდად თქვა ალფამ.  - შეგიძლიათ დატოვოთ პალატა? 

იუნი: რა თქმა უნდა ჯონგუკი, წავიდეთ.  ძმები, ყოველგვარი კითხვების გარეშე, კარების მიღმა გაუჩინარდნენ. 

ექიმი: გამარჯობა, შეგიძლია ადგე?

ჯიმინმა ხელები საწოლზე დაადო და სხეული ასწია.  ექიმი მას დაჯდომაში დაეხმარა და კითხვების დასმა განაგრძო. 

ექიმი: როგორ გრძნობ თავს? 

ჩიმ: მთელი სხეული საშინლად მტკივა და ლაპარაკი მიჭირს, ამბობს პაკი ჩახლეჩილი ხმით. 

ექ: არის რაიმე განსაკუთრებული ადგილი, რომელიც ყველაზე მეტად გტკივა? 

ჩიმ: აჰა. 

ექ: შეგიძლიათ მითხრათ რომელია? ჰკითხა  ალფამ. 

ჯიმინი ყოყმანობდა, მუხლებზე უფრო გადაალიფარა საბანი, რამდენიმე წამის შემდეგ კი ექიმს თეძოზე ანიშნა.  მან ბიჭს უსიტყვოდ გაუგო, და რაღაცას წერდა რვეულში. 

ექ: ძალიან გტკივა? 

ჩიმ: აჰა. 

ექ: გტკივა ჯდომისას?  ომეგამ თავი დახარა, და ოდნავ დაუქნია თავი.

ექ: ჯიმინი. ალფამ ხელი ნაზად დაადო ბიჭს თავზე.  - ნუ გეშინია ჩემი და ნუ მორცხვობ.  თუ არ გავიგებ რას გრძნობ, ვერ გავიგებ როგორ დაგეხმარო.  გასაგებია? 

ორი ერთზე-უსამართლობააWhere stories live. Discover now