{Zawgyi}
"ဒီပါေရ...ညက်ရင္ အင္းေပၚခံုးမွာ ဆီမီးေမွ်ာ
ပြဲရွိတယ္ေနာ္။ ေစာေစာလာခဲ့ ေနာက္မက်ေစ
နဲ႔"
ဦးႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ေဆးလိမ္းေပးေန
ခိုက္ ေလွေပၚကေန လွမ္းေအာ္ေျပာေနေသာ
လင္းဦးအသံေၾကာင့္ သူ ျပတင္းေပါက္ကေန
ေခါင္းေလးထြက္ျပဴလိုက္ကာ အိမ္ေအာက္ကို
ငံု႔ၾကည့္လိုက္ရင္း..၊
"ေအးပါ..ငါသိပါတယ္။ မင္းသာ ေနာက္မက်
ေစနဲ႔.."
"ငါဘယ္တုန္းက ေနာက္က်ဖူးလို႔လဲ"
"အၿမဲတမ္းေနာက္က်ေနၿပီး ဘာကိုေနာက္
မက်ဘူးလဲ? အျပင္သြားခါနီးတိုင္း ႐ွိဳးထုတ္
လို႔ကို မၿပီးႏိုင္မစီးႏိုင္နဲ႔ ဘယ္ပြဲျဖစ္ျဖစ္
ေနာက္က်တတ္တာကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
မသိဘူးလား"
"မင္းကေတာ့ေလ..တကယ္ပါပဲ။ ေတာ္ၿပီ
ငါသြားေတာ့မယ္"
လင္းဦး ေလွေလွာ္ၿပီးထြက္သြားေတာ့မွ
ဒီပါ ရယ္လိုက္ၿပီး ဦးႀကီးရဲ႕ေဘးတြင္ျပန္
ထိုင္လိုက္၏။
"ညက်ရင္..သား ဒီပါ အင္းေပၚခံုးကိုသြားမွာ
လား"
"ဟုတ္ကဲ့..ဦးႀကီး။ ညက်ရင္ ဆီမီးေမွ်ာပြဲရွိ
တယ္ေလ။ မႏွစ္ကလည္း ဒီပါ မသြားရဘူး
ေလ"
"ဒီလိုမ်ိဳး ပြဲေန႔ေတြေရာက္လာရင္ လြန္ခဲ့တဲ့
ႏွစ္ေတြက မေဟာ္ ဒီအင္းေလးက္ိုေရာက္လာ
ခဲ့တာကိုေတာင္ အမွတ္ရမိတယ္။ အဲ့တုန္းက
ဒီအိမ္ေလးက ရယ္သံေတြစည္ေဝေနခဲ့တာပဲ
ေနာ္။ သား ဒီပါေကာ မေဟာ့္ကို သတိမရဘူး
လား"
"ဟင့္အင္း...! ဒီပါ သူ႔ကို သတိမရခ်င္ေတာ့
ဘူး။ ဘာေတြပဲျဖစ္လာျဖစ္လာ ဒီပါကိုမခြဲ
သြားဘူးလို႔ ကတိေပးခဲ့တဲ့သူက ဒီပါ့က္ိုထား
ခဲ့တယ္။ မေဟာ့္ကို ဒီပါ ႐ူးမတတ္လြမ္းေနမိ
ေပမဲ့ အဲ့ဒီလြမ္းတဲ့စိတ္ကို ဒီပါ့ ရင္ထဲကေန
ထုတ္ပစ္လို႔ရရင္ေကာင္းမယ္ ဦးႀကီးရယ္"
"နာက်င္ေနတယ္မလား? ဒီရင္ထဲမွာ"
ဦးႀကီးက ရင္ဘက္ေပၚကို လက္ကေလး
တင္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး
ေျပာေတာ့ မ်က္ရည္တို႔ဝဲခနဲျဖစ္သြားရ၏။
"သားဒီပါ..! ဦးႀကီးေျပာတာနားေထာင္
ေနာ္။ လူတိုင္းမွာ အေၾကာင္းျပခ်က္ကိုယ္စီ
ရွိတယ္။ မေဟာ့္မွာလည္း သားကို ဒီလိုေျပာ
ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ သား
ရင္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းစရာေတြကိုအခ်ိန္အၾကာ
ႀကီး သိမ္းဆည္းထားရင္ သားရင္ပဲနာက်င္
ရမွာေပါ့။ ဦးႀကီးကေတာ့ သားကို အရင္လို
မ်ိဳး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ဒီပါ အျဖစ္နဲ႔ပဲ
ျပန္ျမင္ခ်င္တယ္ကြယ္"
YOU ARE READING
ေနျခည္နမ္းသည့္ပန္းေလျပည္ နေခြည်နမ်းသည့်ပန်းလေပြည်
Romanceမင္းကအင္းေရျပင္ႀကီးဆိုရင္ ကိုယ္ကမင္းနဲ႔ အၿမဲတမ္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ပဲရွိေနမယ့္ ေကာင္းကင္ျပာျကီးေပါ့ မင်းကအင်းရေပြင်ကြီးဆိုရင် ကိုယ်ကမင်းနဲ့ အမြဲတမ်းမျက်နှာချင်းဆိုင်ပဲရှိနေမယ့် ကောင်း ကင်ပြာကြီးပေါ့
