My Phenomenal Bodyguard

CHAPTER 29

This scene, the rain, the kiss, makes the atmosphere romantic.

Inilakbay niya ang isang niyang kamay patungo sa likod ko to give me the full support as he noticed that my pair of knees are starting to trembling. He press his body to mine. It's raining but I felt so warn in between of his arms, to be in his side.

Pareho kaming hingal na huminga ng magkahiwalay na ang mga labi namin sa isa't isa. Ramdam ko na ngayon ang lamig na nagmumula sa ulan na may pinaghalong ihip ng hangin na hindi ko naman naramdaman kanina nong magkahalikan kami, masyado ba akong nag-enjoy. Ipinagdikit niya ang aming mga nuo.

Mariin akong napayakap sa katawan ni Acerdel ng inilapat niya ang kaniyang baba sa balikat ko.

"Just once, Zaitel." Rinig kong bulong nito sa tainga ko na nagpagulo lalo sa isipan ko. Nanatili akong walang imik na nakayakap sa kaniya. Di ko na naiintindihan ang sarili ko. Binabaliw ako ng sarili kong isip, katawan at....... puso.

Ang daming katanongan ang tumatakbo ngayon sa isipan ko pero pinili kong manahimik na lang. Halo-halong mga emosyon ang nararamdaman. Ikakabaliw ko talaga ito kapag nagkataon.

Hinayaan ko na muna na ganoon ang posisyon namin sa gitna ng kalsada at ng ulan. Hindi ko na naisip kung ano na ang pwedeng mangyari bukas paggising ko. My mind was totally occupied by this moment. Gusto ko 'to sa di malamang dahilan.

.........

Mabigat ang pakiramdam ko nang magising ako kinaumagahan. Kahit na nanghihina ang mga tuhod ko ay pinilit kong makatayo sa pagkakaupo at tumungong banyo para maligo.

Para akong lalagnatin.

Pagkatapos kong maligo ay nanghihina akong nagbihis. Sumasakit rin ang ulo ko at parang matutumba na ako sa pagkahilo.

Kahit na nagugutom ay pinili ko na lang na humigang muli sa kama ko. Kailangan ko lang siguronh ipagpahinga ito.

With that I close my eyes and everything went black.

...

"Zaitel" rinig kong banggit sa pangalan ko. Di ko maintindihan ang hirap buksan ng mga mata ko ramdam ko ang pagod non.

"Hey Zaitel"

"Zaitel"

"Come on wake up, you must eat." Rinig kong muli ng isang boses.

Umungol na lang ako para malaman niyang naririnig ko siya. Gusto ko pang matulog, e. Pagod na pagod na ako at ang gusto ko lang ay ang magpahinga.

"You have a high fever so you must eat." Sabi ng kung sino kaya pinilit kong ibinuka ang mga mata ko. Unang bumungad sa akin ang gwapong mukha ni Acerdel kahit malabo ay nasisiguro kong siya si Acerdel.

"What happened?" Namamalat ang boses kong tanong. Malamlam at pagod akong tumingin rito.

"You have a fever. Eat. Maupo ka at susuboan kita para makainom ka na ng gamot." Sabi niya at naupo sa kama malapit sa akin.

"W-wala akong gana." Wala sa sarili kong sabi at muling pumikit. Di ko na lang inabala ang sarili na tanongin pa ito kung bakit nakapasok siya dito sa kwarto ko. There's nothing new, I mean he did this last time . He entered my room without a key. Dating magnanakaw siguro 'to.

Nanghihina at nanlalamig din ako.

"Kailangan mong kumain kahit na konte lang Zaitel para magkalaman 'yang tiyan mo at ng mainom mo na 'tong gamot." Rinig sabi nito.