Basketbol Takımı <Jirose> (TAMAMLANDI)

6

Sonunda çantama kavuşmuştum. İçini açıp baktığımda her şey yerli yerindeydi. Derin bi nefes aldım ve jimine döndüm.

Jm" Artık gidelim."
Rs" Tamam."

Otobüsü kullanan şöfore tekrar teşekkür edip yürümeye başladık. Otobüs ile götürmeyi teklif etse de bu sefer geri çeviren ben oldum. Zaten jiminin yürümek istemesi yüzünden bu durumdaydık. Ama bu ona bu cezayı vermeme engel değildi.

Jm" Neden binmedik ki?"
Rs" İlk yürümek isteyen sendin jimin al işte yürüyoruz."
Jimin göz devirdi, ben se buna kıkırdamıştım.
Rs" Jimin."
Jm" Hım?"
Rs" Şey Dahyun... beni lavaboda sıkıştırdı da."
Jm" Ne dedi."
Rs" Söylemek istemiyorum. Bak ondan korkmuyorum ama arkandan sana sahipmiş gibi davranması üstelik bunu herkese yaptığından eminim, beni rahatsız ediyor."
Jm" Yapabileceğim bir şey yok Rosé. Ondan korkmuyosan neden bana anlatıyosun ki."
Rs" Bilmiyorum. Onu sana şıkayet falan da etmiyorum. Sadece rahatsız olduğum için açıklama yapmak istedim. Eğer bir daha beni tehtit etme biçiminde konuşursa olacaklardan sorumlu değilim. İşin içinde sen de olduğun için sana söyledim."
Jm" Dediğim gibi yapabileceğim bir şey yok takmamaya çalış. Her kıza bunu yapıyo, artık benim de sözümü dinlemiyo. Olayları bildiğini düşünüyorum."
Rs" Evet," tahmin etmiþ gibi baktý. "Niyetim kötü değildi sadece merak."
Jm" Biliyorum, açıklama yapma."
Rs" Trajik bi geçmiş."
Jm" O kadar da değil. Daha kötülerini de duyuyoruz hayatımızda."
Rs" Hiçbir olay kolay değildir. O senin güçlülüğüne bağlı, yani kişiliğine. Demek ki güçlü bi kişiliğin var ki sana bu olay sıradan geliyo..."
" ...Veya öyle görünsün istiyosundur."
Jm" Nasıl yani."
Rs" Maske takmak gibi, veya ne bileyim perdenin arkasına saklanmak gibi..."
Jimin uzun süre gözlerimin içine baktı. Ben sanırım utandığım için gözlerimi kaçırdım.

Jm" Evine geldik, hadi git."
Arkama baktığımda gerçekten de gelmiştik ne çabuk.
Rs" iyi akşamlar yarın görüşürüz."
Jm" Görüşürüz."
Arkamı dönüp eve doğru gitmeye başladım. Kapının orda durup jimine doğru baktım. Elleri cebinde içeri girmemi bekliyodu. Kısa bi baş selamı verip anahtarı deliğine geçirdim ve kapıyı açıp iceri girdim. Kapıyı kapatmak için arkamı döndüğümde orda değildi. Çok hızlı. Nasıl bu kadar çabuk kayboldu. Neyse içeri girip ayakkabılarımı çıkarıp ev ayakkabımı giydim. Işıklar kapalıydı sanırım uyuyolar. Bu kadar erken mi. Saate baktım, OHAA saat ne ara 23.13 olmuş. İçeri parmak ucumda girdim ve odama kadar öyle yürümeyi umut ediyordum ki ışık birden açıldı annem eli belinde tek kaşını kaldırmış bana bakıyodu. Evet Rosé bir güzel günün daha sonuna geldin. Ne diyeceksin annene?

RsA" Evet kızım seni dinliyorum."
Rs" Annecim şimdi şöyle, ıııı ben formamı aldım..." poşeti göstererek.
" ... Otobüse bindim, sonra bir de ne göreyim sınıf arkadaşımdan biri. Yanıma oturdu öyle sohbet falan ettik. Sonra yurümek istediğini söyledi, biz de indik. Yürürken benim aklıma çantamı otobüste unuttuğum geldi sonra işte onu almaya gittik sonra beni evime bıraktı, sonra ben içeri girdim şimdi de beni yakalayıp sorguya çekiyosun ama anne ben kaç yaşında kizım ama yani sorulur mu bu?"
O kadar hızlı anlattım ki annem sanırım ikna olmuştu.

RsA" Peki ama bir dahakine haber ver. Babana yalan söylemek zorunda kaldım."
Rs" Cansın can."
Annemin yanağından öptüm.
RsA" Bi ara şu ARKADAŞINI konuşalım bebeyim tamam mı şimdi git uyu ama sesiz ol baban uynamasın."
Niye arkadaşı bastırdı anlamadım ama umursamayarak sessizce odama çıktım. Sonunda canım odam. Yatağa kendimi resmen atmıştım. Kafamı zorla da olsa kaldırıp çantama sürünerek gittim. Telefonumu çıkarıp sarja taktım ve alarmı mı kurdum. Tekrar yatağa attım kendimi, yorganı ayaklarımla iterek açtım ve altına girmeye çalıştım. Hiç uğrasasım yok zaten yorgunum üzerimi değiştirmeden uykuya dalmışım bile.