Onvergetelijke pijn

~ 49 ~

''Wollah waarom ik man, leg me alsjeblieft uit, wat heb ik iemand verkeerd gedaan. Waar was ik met mijn hoofd?!'' schreeuwt hij huilend.

Imaddine staat op en loopt zonder iets te zeggen de kamer uit.

Ik voel me futloos.

Niks klopt meer, helemaal niks.

''Hoe kom je aan dat geld Yassir? Kan je niks van papa lenen ofzo'' vraag ik zachtjes.

''Heb ik al gedaan, geld van iedereen geleend. Om jullie te helpen.. Tfoe man, is het erg als ik weg zal zijn?'' vraagt hij en kijkt me trillend aan.

Zijn lichaam trilt.

''Als jij gaat, ga ik ook'' zeg ik zachtjes met tranen in mijn ogen.

''Wollah waar ben ik mee bezig.. Sarah, ga ergens heen.. buiten ofzo.. dit komt goed'' hij veegt over zijn gezicht en loopt naar de keuken.

Ik loop achter hem aan;

''Wat denk jij? Dit komt goed? Heb je jezelf gezien Yassir? Waar is jou gespierde lichaam? Waar is jou mooie verzorgde uiterlijk. Je weet echt niet waar je mee bezig bent he.. Je hebt jezelf niet onder controle. Alsjeblieft.. Voordat ik jou kwijt raak.. Doe aangifte. Ik zweer persoonlijk hierbij dat ik je achterna kom als je weg gaat. Heb je papa gehoord? Hij denkt dat het zijn schuld is dat zijn dochter weg is Yassir. Weetje hoeveel pijn me dat doet? Ik raak iedereen kwijt omdat ik denk dat ze me niks gunnen. Ik probeer het elke keer voor je op te nemen. Je te helpen, je te steunen. Yassir ik ben je zusje. Ik ben geen 12 maar, je kan me alles vertellen. Waarmee ik je kan helpen. Je bent alles voor me.. Echt alsjeblieft Yassir, wollah ik smeek het je. Vertel me wat ik kan doen om je te helpen.. voordat ik mezelf eerder wat aandoe dan jij''

Ik barst in huilen uit en zak langs de muur in elkaar.

Dit is wat ik wou vertellen.

Hoe ik me voel, wat er meerendeels door me heen gaat.

Ik voel dat hij mijn hoofd tegen zich aantrekt.

''Alsjeblieft Yassir, Ik wil niet weer iemand kwijt raken'' snik ik.

''Raak je niet, we blijven vechten samen''

Zijn stem is niet meer zoals eerst.

Waar blijven de woorden ''bolle''.

''Alsjeblieft Yassir, hoe kan ik je helpen'' zeg ik en geef een kus op zijn borstkas.

''Deze week, ze hebben Charafeddine opgezocht. Hij is uit ziekenhuis... en...'' hij klapt dicht.

Hij bedekt zijn gezicht met een hand.

''En?'' vraag ik met een trillende stem.

Mijn hele lichaam trilt, alsjeblieft.

Laat het niet weer iets zijn wat me nog meer kapot zal maken.

''Hij heeft een pistool tegen zijn hoofd aangekregen, geld binnen 2 dagen. Anders was hij de eerste'' zegt hij huilend.

Mijn hart breekt.

De tranen blijven langs mijn wangen stromen.

''Ik durf hem nooit meer aan te kijken''

''Wat heb je gedaan Yassir..''

Ik wil schreeuwen.

Alles kapot slaan, wat breekbaar is breek ik.

Niemand mag dit doen.

''Maar Sarah..''

Hij stopt met snikken en kijkt me recht in mijn ogen aan.

''Wat? Yassir? Wat is er!'' roep ik bang en huilend tegelijk.

Ik heb mijn gevoelens niet meer onder controle.

Alles is verwenen.

Het zou me niks meer boeiend als ik nu dood neer zal vallen.

Het enige waar ik spijt van zou krijgen zijn de gebeden die ik niet heb vericht.

En het achterlaten van mijn familie.

De 2 dingen die ik mezelf nooit zal kunnen vergeven.

''Ik weet niet hoe ik dit moet vertellen Sarah.. Je zal zo boos op me worden.. Je zal me nooit meer aankijken.. Ik wist niet wat ik moest doen.. Het was de enige manier Sarah wollah. Je moet me geloven!'' schreeuwt hij huilend.

Hij staat op en wast zijn gezicht met koud water.

'''WAT IS ER YASSIR WEES DUIDELIJK!'' schreeuw ik en trek aan zijn arm.

''IK HEB ZE DOORGEGEVEN WAAR PAPA WERKT!''