Class Dismissed ✔️ | College Love Story

17.

[POV Hazel]
Jasper mag echt doodvallen. Eerst doen alsof hij me leuk vind en dan op het meest onnozele moment mogelijk laat hij me stikken. Hij heeft me gewoon gebruikt en ik ben zo blind geweest om het volledig door de vingers te zien.

"Gaat het?" Vroeg Bonnie onderweg naar onze eerste les. Ik haalde mijn schouders op. Wat kon ik zeggen? Ik was erachter gekomen dat Jasper geen fuck om me gaf, hoe denk je dat het met me gaat?

Stilletjes liep ik achter haar aan naar onze plekken op de voorste rij. Jasper was er nog niet, en dat vond ik prima.

"Morning sunshine." Grijnsde Rio toen hij mijn sombere gezicht zag. Ik gaf hem een emotieloze blik en ging zitten. Rio keek verward naar Bonnie, maar die schudde haar hoofd.

"Goedemorgen." Snoof een stem kortaf. Ik wist wie het was, en ik gunde hem geen blik waardig. Niemand anders in deze hele ruimte scheen nors te zijn. Iedereen praatte gezellig met de persoon naast zich. Ik en Ryder waren de enige met een rothumeur.

"Ik heb wat vragen voorbereid om jullie te overhoren dus jullie kunnen de laptops dichtklappen." Kondigde zijn schorre sten aan. Iedereen deed braaf wat hij zei, en met tegenzin wendde ik mijn aandacht ook op hem.

Heel kort vingen zijn ogen mijn blik op en hielden we minder dan een seconde oogcontact. Zijn blik zei alles. Hij was kwaad. Heel kwaad. Jammer voor 'm, hij is me echt kwijt.

En ik hem..

"Tiana, kan je voor mij.. deze woorden vertalen." Jasper schreef een rijtje op het bord. Tiana vernauwde haar ogen en begon ze langzaam één voor één op te noemen. Ze had ze allemaal goed.

Ik zuchtte en staarde naar het raam. Buiten was het niet veel beter. Het regende en alles was grijs en grauw. Het fleurde mijn mood niet bepaald op. Bonnie legde medelevend haar hand op mijn schouder. Ik keek haar dankbaar aan. Dankbaar, dat ze er voor me was en dankbaar dat ze me heeft wakker geschud uit Jasper's armen. Hij was toch al te mooi om waar te zijn. Welke achterlijke leraar word er nou echt daadwerkelijk verliefd op zijn leerling? Precies, niemand dus. Dan moet je het wel doen voor de seks. Halleluja dat het niet zover is gekomen tussen ons.

"Hazel?" Hoorde ik iemand me op schudden uit mijn gedachte wolk. Ik was weer terug op aarde.

Jasper keek me met donkere ogen aan. Had hij me nou net de beurt gegeven?

"Wat?" Vroeg ik droogjes. Ik ga ook geen respect meer voor hem opbrengen, vergeet het maar.

"Vertaal, I apologize." Commandeerde hij me. Ik beet op mijn lip.

"Het spijt me." Kuchtte ik stilletjes.

"En it wasn't my intention." Bleef hij met een strak gezicht naar me kijken. Ik rolde met min ogen en gaf toe aan zijn marteling.

"Het was niet mijn bedoeling, ik ben een gore klootzak die meisjes gebruikt." Voegde ik er op eigen houtje aan toe. Bonnie verslikte zich in haar slok water. Jasper's gezicht verduisterde.

"Er uit. Nu." Brieste hij. Hij was woedend.

Geamuseerd pakte ik mijn spullen in en sloeg mijn tas om mijn schouder. Hier en daar hoorde ik wat verward geroezemoes maar niemand wist precies waar dit over ging. Nou ja, behalve Bonnie dan natuurlijk.

"Ik zie je na de les in dit lokaal." Zei hij boos voordat ik de deur keihard achter me dicht gooide en de gang op sjokte. Ik haat hem.

Met hangende schouders en een norse blik ging in in de aula zitten. Het was nog best druk, maar het lukte me om een plekje ergens achterin aan een lege tafel te veroveren. Ik wilde Ryder terug pakken. Iets waardoor zijn bloed gaat koken. Iets waar hij zo kwaad en jaloers van gaat worden..

Roken? Niet goed genoeg.. High worden? Te gevaarlijk.. One night stand hebben waar ik hem per ongeluk achter laat komen? Nee, het moest erger.

Ik liet mijn blik door de aula glijden.

En ineens, rechts voorin zat mijn oplossing achter zijn laptop te werken.

Warren.

[POV Jasper]
Er verzamelde zich een rotgevoel in mijn maag en elke keer dat ik aan Hazel dacht hoopte zich het nog meer op totdat het mijn gedachtes volledig overnam. Mijn leerlingen verlieten één voor één het lokaal. Bonnie wierp me een vuile blik toe, en liep toen achter de horde studenten aan. Toen de laatste door de deur ging werd hij dichtgegooid en was ik weer helemaal alleen.

Met mijn handen in mijn haar slaakte in een diepe zucht. Hazel begrijpt het gewoon niet. Het allerliefste was ik nog jaren door gegaan met haar maar het kan gewoon niet. Mijn baan, haar studie; het is te riskant. Als ik haar nou een paar jaar later had ontmoet was het een ander verhaal geweest. Dan had ik zoveel met haar gewild, maar die stomme titel van leraar en leerling zette een dikke streep door ons heen waar we niet onderuit konden. Ooit zal Hazel snappen dat ik dit ook doe voor haar toekomst, zodat zij geen slechte reputatie krijgt.

Nu zal ze nog een lange tijd boos op me zijn..

Met tegenzin stond ik op. Helaas was het ook verplicht dat als je er iemand uit stuurt dat je na de les een gesprek met diegene moet voeren. Daar zag ik als een blok tegenop, maar ja. Ik moest.

De gang was leeg, Hazel was er niet blijven wachten zoals normaal de regel is. Ik balde mijn vuisten. Kon ze niet voor één keer gehoorzaam zijn?

Ik wist gelukkig wel bijna zeker dat ze in de aula zat. Of misschien in het Studiecentrum, maar dit leek me logischer.

In een hoog tempo waarbij de adreline door mijn aderen gierde liep ik de gangen door tot ik bij de aula was. Ik had gelijk.

Ik keek recht tegen de achterkant van haar donkerbruine haren aan. Hazel stond bij een tafel rechts voor in, nog geen twintig meter van me af. Het leek erop dat ze aan het lachen was. Met wie was ze aan het praten?

Voor ik er heen kon lopen boog ze voorover en zag ik dat er twee armen om haar heen werden geslagen. In eerste instantie dacht ik dat ze een knuffel kreeg. Misschien had ze diegene verteld over waar ze nu doorheen ging met mij.

De knuffel leek niks minder waar.

Tenzij je knuffelen met je lippen doet.

Mijn hart werd uit mijn borstkas gerukt, platgestampt, opgegeten, uitgespuugd, versnipperd en weggegooid en dat wel duizend keer achter elkaar. Hazel stond met die jongen te zoenen.

Het allerergste moest nog komen. Na de kus verscheen er een grijns op het gezicht van de jongen die ik nooit maar dan ook nooit meer zal kunnen vergeten.

Warren.

Fucking Warren!

(A/N) Ja ik weet het, ik ben gemeen