SİL BAŞTAN

👩‍👦7. Bölüm👩‍👦

26 kasım 2021 //  20 : 30

Lütfen ⭐a dokunmayı yorumlarınızı satır aralarına bırakmayı ihmal etmeyin❤

                    🌠🌠

Tüm geceyi yanı başımda uyuyan bebeğime suçlulukla bakarak sabah ettim. Gözlerimden süzülen yaşlarla yakardım. 'Allah'ım kullarının küçüğümün kalbini kırmasına fırsat verme. Ya rab gücümü artır beni yavruma yetir ki, çocuğumun gülüşü solmasın. Sen her şeye kadirsin yalvarırım beni yavrumla imtihan etme...'

Tanyeri ağarırken ağlamaktan sızlayan gözlerime göz kapaklarımın perdesi indi. Kısacık uyku süresince gördüğüm rüyadan bıcırığımın sesiyle uyandım. İyi ki de uyandım o ne saçma sapan rüyaydı öyle? Ne rüyası resmen kâbustu! Rüyanın etkisinden çıkmak için Can'ımla bir süre oynadıktan sonra gördüklerimi suya anlattım. Medeni durumum sebebiyle evlenmem mümkün değildi. Boşanmış olsam dahi ilk berbat deneyimim ardından tekrar evlenmek benim için şerdi.

Kahvaltının ardından etrafı toparladım rahat bir şeyler giyip alt kata indim. Hava şansımıza güzeldi oğlumu perişan olmasın diye Mehmet abiye emanet ettik. Arabayla gezeceğini öğrenen miniğim kaşla göz arası emektarın dibinde bitti. Onları yolcu edince vakit kaybetmeden temizliğe giriştim. Zeynep abla yardım etmek istese de izin vermedim. İkramlık hamur işlerinin bir kısmı ve yemek hazırlığı için mutfağa gönderdim. Oturma odasının temizliği bitince Can'ımı merak edip Mehmet abiyi aradım.

Bir sorun yoktu üstelik sesi evden çıktığından daha mutlu olduğunu tescilliyordu. Bıcır bıcır yaptıklarını anlatırken gülüşüm bulunduğu yeri söylemesiyle soldu. "Annim men şimbi Şeykan abimin nanındayım." duraksamasıyla kaşlarım çatıldı. "Can'ım iyi misin bir tanem?"

Gürültülü nefesinin çıkarttığı hışırtı sonrası söylediğiyle evhamlandım. "iyiyim ama bilajcık mutşujum."

Odada volta atarken alnımı kaşıdım. "Neden mutsuzsun bebeğim?"

Bıkkın soluğunun ardından huysuzca söylendi. "Anni men bebep dilim dilim!" Sonrasında dünyanın yükü minik omuzlarına binmiş gibi ofladı. "Şeykan abim şen tıjıyoysun diye meeme fuyu almıyo ondan bilajcık mutşujum."

Yanıtıyla usançla soluğumu verdim. Küçük bey yüzünden boş yere telaşlanmıştım sakinleşmek için gözlerimi yumdum. Zihnimde tekrar eden Can'ın hüzünlü sesiyle göz kapaklarım süratle açılırken resmen haykırdım. "Vay canına o kalas artık sözümü mü dinliyor?"

"Anni talaş ye demek?" Oğlumun sorusuyla ne söylediğimi idrak ettim. Lakin artık çok geçti Mehmet abinin şen kahkahası Serkan'ın homurdanmasını net duyuyordum. Elimi şak diye ağzıma vurup içime kaçan sesimle mırıldandım. "Abi benim sesim ahizede değil miydi?"

Paldır küldür yanıma gelen Zeynep abla endişeyle bakarken yutkundum. Telefonu kulağımdan çekip sesi dışarı aktardım. Çatık kaşları altından bakınca elimde kalıp beton gibi ağırlaşan telefonu işaret ettim. Can yanıt beklediğini hatırlatmak ister gibi "Talaş ye demek?" diye tekrar ederken merakla Mehmet abiden gelecek cevabı bekledim. Serkan'ın alaycı sesiyle yanağımın içini kemirdim. "Maalesef Leyla hanım bu kalas sizi net duydu."

Zeynep abla şen kahkahasıyla eşine, eşlik ederken ne yapacağımı bilemedim. Serkan'ı görmesem bile aksi çıkan sesiyle burnundan soluduğuna emindim. "Tabii gülersin Zeynep hocam beni ufak tefek kadına maskara ettin."

Zeynep abla gülüşünü eliyle perdeledi. "Aa üstüme iyilik sağlık benim ne suçum var canım? Kız seni tanıdıkça gerçeği gördü."