I can feel my heart ripping into pieces while listening to her. I have no idea how someone can endure the suffering of love, longing for someone, let alone the fact that you're separated into two worlds.

"I'm not here to tell you na patawarin mo ang kapatid ko. Wala akong ideya kung gaano kalalim ang sugat niyong dalawa sa nakaraan. Kung gaano ka niya nasaktan noon. Wala ako sa posisyon para diktahan ang nararamdaman mo, but I want you to know. From the very first time that he mentioned you, how he can disobey our Mamà," she pauses for a while as if she's remembering a scene, a memory. "In anything that he does back then. I know his heart is yours."

I kept my eyes on her, trying so hard not to blink dahil baka pumatak ang luha na kanina pa nagbabadya sa aking mata.

Here's my soft spot for him. Hindi naman nawala.

I want to believe it, my heart hopes but my mind keeps telling me it's all him, playing fancy, his feelings, parang palabas lang lahat.

Just like everybody I trusted. It became their habit, lying. People can budge and say it's a simple lie, why keep that feeling of betrayal?

I felt special, I trusted them.

The way he acted, and yes, on the things that he does and says. It felt so surreal.

I guess words play a big role in loving, too.

Gusto kong marinig mula sa kaniya ang mga katagang iyon, maybe i wouldn't be so confused about how he felt.

"Hindi kailanman iibig si Aceion sa sa isang simpleng mortal na tulad mo. At kaya ako narito ay upang sabihin na nalalapit na ang pag-iisang dibdib naming dalawa. Gusto ko lamang ipaalala upang hindi ka na umasa pa at kalimutan mo na si Aceion."

Did I just misinterpret everything? God, this thought is killing me!

"Ate…Masaya ako na marinig ang lahat ng ‘to mula sa'yo, kahit paano ay naliwanagan ako. Gustong gusto ko siyang patawarin, gusto kong pakinggan ang mga sasabihin niya." A tear slid down my cheeks na agad kong pinunasan saka mapait na napangiti. 

I just broke my own promise not to cry over him again.

"Huling pag-iyak ko na ito na ikaw ang dahilan."

“I hope you have it in your heart to talk to him before your final decision. I don't want my brother to stay in a miserable state, either. Ikaw din. Don't keep yourself stuck in the past, Mala." She smiled. "Alam kong may natitira pang pagmamahal ang puso mo para sa kapatid ko. Kahit pa matakpan ng ibang emosyon 'yon." Bahagya akong napasinghap sa sinabi nito.

"P-pagmamahal?"

She grimaced, a tear of amusement and disappointment appeared on her face. "Akala ko alam mo na 'yon sa sarili mo. And that..." Itinuro nito ang kwintas na suot ko kaya napahawak ako doon. "Itinabi mo pa rin sa mga nakalipas na taon na magkahiwalay kayong dalawa." I bit my lower lip, I felt my cheeks heated.

I'm freaking blushing!


"Inform me about the date of the contract signing." Namilog ang mata ko sa sinabi ni Mr. Sullivan. I thought it's just an excuse para magkausap kami ni ate Althaia.

"For real?" Paniniguro ko, tumango naman ito. "Thank you Mr—"

"Call him Kuya Draven, doon na rin papunta 'yon." Nahihiya along napangiti na lang sa pagsingit ni ate. "Thank you hon dahil pumayag ka." Kapagkuwan ay bumaling ito kay Kuya Draven at naglalambing na ngumiti.

"Anything for my wife." Ani Kuya Draven at hinalikan sa noo ang asawa.

And now it feels awkward, para akong third wheel sa kanilang dalawa. "And I know your firm has potential." I smiled at that.

"Thank you, Kuya."

“We have to get going now, I miss my baby Dylan! Dalawang araw ko na siyang hindi nakikita. At sigurado akong lalo pang magiging spoiled 'yon sa lola niya kapag nagtagal pa tayo bago makabalik."

Hindi ko naiwasang mapanganga sa narinig. May anak na sila. That's, that's so cute!

A thought occurred to me. Lola, ayaw ng Mamà ni Ace na sa isang mortal umibig ang anak niya. Kung narito na si Ace, ibig bang sabihin ay pumapayag na ito?

Sana hindi pa huli ang lahat. No overthinking, Mala!


After they left, I headed back to the hotel. I felt so drained, pero uuwi na ako.

Scratch that week of thinking, I need to talk to Ace. The sooner, the better.

Hindi ko siya inintindi at nagpadala agad ako sa emosyon ko. I should've listened at least before I decided to leave back then. Ang nasa isip ko lang ay nasaktan niya ako pero ang sakit na naidulot ko sa kaniya ay binalewala ko lamang.

He has done a lot for me yet I kept my distance and pushed him away many times. Masyado akong duwag sa mararamdaman kong sakit sa hinaharap but I'm in the present in which I should cherish the most.

I'm sorry, Ace.

I know it’s too late para magsisi pa sa nangyari na dahil hindi na 'yon mababalikan pa upang mabago. Pero ang kasalukuyan, pwede ko pang itama. Sana lang ay hindi pa huli para doon.

"I hate you to the point na ayaw na kitang makita pa ulit."

Mariin akong napapikit nang maalala ang mga sinabi ko sa kaniya.  Bakit ko ba kailangang sabihin ang mga katagang 'yon?

To hurt him. Of course, because i was frustrated.

Para lumayo na siya. What a lame reason. I'm totally fooling myself.

Tsk! Fuck that emotions!

I honestly missed him. Gusto ko siyang makasama ulit, ‘yon ang totoo.



A/N: Good morning!! I freaking confessed through email😃👍 I told him he's my happy crush jsksjksjsksksk

Btw, enjoy reading! Predictable na ba ang ending mga vro? Thought so...but let's just see hehe.

Last na, there's a thing going on facebook, tiktok, and even instagram, lol. Isali na natin ang wattpad. :)

Here's a flower of appreciation for y'all! Gusto ko sana i-drawing but I don't want to disappoint you all with the chaka one so, ito na lang

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Here's a flower of appreciation for y'all! Gusto ko sana i-drawing but I don't want to disappoint you all with the chaka one so, ito na lang. :>



Kendingmaxx

Letters To My Love (COMPLETED)Where stories live. Discover now