Kingdom Of The Jeon -Kooktae-

Bizi(m) Gecemiz

"Güzel ancak size çok güzel cariyeler yolladım. Geri çevirmenizi beklemiyordum. En azından çalışan olarak alırsınız diye düşündüm ama al-"

Lafını kestim.

"Kral Kang. Kral Jeon'un tek eşi, sevgilisi, aşkı benim. Benden başkası ile olması imkansız aynı onun dediği gibi. Ancak siz sanırım kendiniz böyle düşünmüyor olmalısınız ki, Jungkook'u da kendiniz gibi zannettiniz. İhanet ağır bir şeydir. Evlenirken yemin ederiz ancak bir de eşler mühürlenir. Mühür ihanete uğradığında ise hiç iyi şeyler olmaz. Bunu biz değil ancak siz tecrübe etmiş olmalısınız. Güzel eşinizin haline bakacak olursak sizin gibi birini asla hakketmiyor. "

Saygı çerçevesinde ve sakin sesimle konuşup gülümsedim.

" Benim eşim ve aramda olan sizi alakar etmez Kraliçe Jeon. "

" Öyle mi? Bunları diyorsanız bizim sarayımıza benim eşim için kadın omegalar gönderemezsiniz! "evet biraz sesim yükselmişti ancak ne yapayım sinirlenmiştim.

Kral karşımda kızarırken Jimin ve Yoongi Hyung yanımda sırıtıyor. Jungkook ise dikkatle beni dinliyordu.

" Buraya sizi hem uyarmak hem de tanışmak için çağırdım. Bir daha böyle bir olay tekrarlanmazsa sevinirim. Eğer tekrarlanacak olursa bu sizin alehinize olacaktır."

Gülümseyip hiçbir şey olmamış gibi çatal bıçağımı elime alıp yemeğimi yemeye devam ettim. Benim devam etmemle herkes devam etti ve yemek böylece bitti.

***

Yemekten sonra Kral Kang gitmek istemişti çünkü ağzının payını almıştı. Bizde ısrar etmemiş yolcu etmiştik.

Ardından odalarımıza çekilmiştik.

Şimdi ben üstümde siyah geceliğimle aynalı masamda oturmuş makyajımı temizliyordum. Jungkook ise pijamasını giymişti ancak yatakta oturuyordu. Düşünceli gibiydi.

Tamamen temizlediğime emin olduktan sonra kalktım ve Jungkook'un karşısına geçtim.

"Jungkook dalgınsın ne oldu?"

Başını kaldırıp bana baktı. Elini belime sarıp kucağına çektiğinde kucağına oturdum hemen.

"Sana söylemem gereken bir şey var. Bugün kararlaştırıldı ve kesin."

"Neymiş o?" sordum merakla.

"Yarın sefere gidiyoruz. Yoongi ile."dediğinde dünyam başıma yıkılmıştı. Çünkü ben onun gitmesini istemiyordum. Ayrı kalmak çok zordu.

"Ne kadar sürecek?" gözlerim dolmuştu hemen.

"Bilmiyorum ama uzun sürecek gibi gözüküyor. Lütfen üzülme bebeğim. Hemen dönmeye çalışacağım. Sen böyle ağlarsan nasıl giderim?"

"Ama korkuyorum ya sana bir şey olursa?"

"Şşş, bir şey olmayacak. Zaferle döneceğim söz. Siz bu sırada sarayda kalacaksınız. Burası sana emanet. Biliyorum ki en iyi şekilde yöneteceksin." diyip dudaklarımı öptü.

"Gözün arkada kalmasın. Krallık için her şeyi yaparım. Senin tek amacın kazanmak ve bana dönmek olsun tamam mı?" ellerimi yanaklarına koyup okşadım.

"Tamam bebeğim. Döneceğim. Başka çarem yok zaten."

Dolu gözlerimle gülümsedim.