kamer 203

221 18 0
                                    

“oh kijk,” fluistert, “kijk wie er eindelijk is,”

knippert en gaat dichterbij staan, “ryker—“

“als ik had geweten dat wanneer ik mezelf in een ziekenhuis landde je jezelf niet meer zou verstoppen had ik het eerder gedaan,”

zucht en bijt op haar lip, “ryker doe dat niet” staat nog dichterbij

“doe wat niet?” fluistert

“doen zoals je nu doet,” fluistert met tranerige ogen

rolt zijn ogen en kreunt, sist wanneer de pijn in zijn voorhoofd erger wordt

snelt naar zijn zijde, “ryker—“

“rory,” hijgt “ik ben in orde,”

“het is duidelijk dat je dat niet bent ryker,” snauwt

haalt schouders op “nu dus wel,”

“wat is er gebeurd?”

sluit haar ogen, “dat weet je al,”

gaat op een lege stoel naast zijn bed zitten

“waar ben je geweest?”

“dat is niet belangrijk nu,”

“rory,”

“ryker, je ligt in het ziekenhuis en het enige waar je aan denkt is waar ik ben geweest?”

slikt “jij bent het altijd rory,”

zucht en frunnikt met de armband om zijn pols

sluit zijn ogen “je eet niet,”

schudt haar hoofd en fluister, “nee,”

neemt een lange zucht, “je hebt tegen me gelogen,”

“ik weet het,” een traan valt

“waarom?”

haalt haar schouders op en focust op het gepiep van zijn hart monitor “het spijt me,”

“dat zeg je altijd,"

knikt

“alles is verpest,”

“het is mijn schuld,”

“nee rory, dat is het niet.”

veegt haar ogen af, “ja” fluistert

anonymous » nederlandsWhere stories live. Discover now