"ik wil hier niet meer naar toe komen"
plaatst haar handen op haar schoot "pardon"
"ik wil niet meer naar therapie"
probeert zacht te lachen "uhm, rory, zo werkt dat niet"
"hoe werkt het dan? want we weten beiden dat dit tijdverspilling is,"
"rory, je hebt hier altijd van genoten of niet?"
knikt "maar-"
"je hebt dit nodig totdat je beter bent"
gaat staan "maar ik ga nooit beter worden" schreeuwt
staat "rory, ga zitten alsjeblieft"
ploft weer terug op de stoel
"je bent hier een tijdlang gekomen rory, en je laat vooruitgang zien"
"maar ik zal nooit honderd procent beter zijn"
doet haar bril af en knijpt in de brug van haar neus "het is geen goed idee"
"ik zal altijd zo zijn" zucht "mijn moeder heeft het verwerkt, ik kan dat ook"
"aurora, het is geen-"
"het is wat ik wil,"
zucht
"ik kan hier niet blijven komen, ik maak me te veel zorgen over wat ik fout doe, het enige wat iedereen hier doet is het aanwijzen van mijn fouten, ik maak me zorgen en dan wordt ik bang," pauzeert "je weet dat je me niet beter kan maken,"
"omdat je het niet probeert rory"
"ik probeer het wel!", schreeuwt, tranen vormen in de zijkant van haar ogen "maar ik ben er klaar mee om voor jou te proberen, voor mijn moeder, ryker, ella, anoniem."
"anoniem?"
"dat maak nu even niks uit!" staat en veegt haar ogen af "ik ga doen wat ik denk dat het beste voor mij is en dit is het niet"
YOU ARE READING
anonymous » nederlands
短篇故事Waar een meisje een berichtje ontvangt van een anoniem iemand wie haar de wereld wilt laten ontdekken. © tilmorning.
