life of an autistic girl

Zoë

Ik wist lang niet hoe ik dit boek verder moest schrijven, en over wat?.. Toen bedacht ik wie de grootste rol in mijn leven speelde.. Zoë

Toen ik klein was kreeg ik zoë, mijn 5 jarige hulphond, ik was gelijk verliefd.. wauw wat was dat een mooi meisje.. 
we kregen een hele sterke band.. was ik druk, gingen we samen rennen. Was ik verdrietig, likte ze mijn tranen weg.. zoë veranderde mijn leven, in een hele positieve zin! Eigenlijk was ze er altijd voor me!
Mensen vinden het gek als ik zeg dat ze meer voor me betekende dan mn familie.. maar zo werkt dat nou eenmaal bij mij.
Ik voelde me vaak alleen (nu nogsteeds) als ik mensen dan zie afspreken... maar dan gingen zoë en ik lopen.. super ver.. we gingen liggen in het gras.. wauw wat was dat heerlijk.
Als andere gingen logeren met vrienden, deed ik dat met zoë. Dan ging ik slaapliedjes zingen, zij kwam heerlijk tegen me aan liggen, en ik praatte een tijdje tegen haar.
Ik kan nog zoveel dingen opnoemen die ik met haar heb gedaan! Wandelen,zingen,rennen,springen,borstelen..
————————————————
25 oktober..
ik had mijn winkelmandje al volgedaan met allemaal cadeautjes, want over 3 weken zou je 11 worden, joepiee! Ik had er zoveel zin in. Veel mensen schatte je nog 5, je had nog zo'n jong koppie!
—————————————————————
28 oktober
Ik kwam beneden.. en je was helemaal niet blij toen je me zag.. je keek ons aan met een hele rare blik.. alsof je ons iets wou vertellen.
Ik moest gaan, maar ik heb de hele dag me zorgen gemaakt.
——————————————————————
29 oktober 7:00
Opnieuw liep ik naar beneden, want ik was zo benieuwd hoe het met je ging..
Je had je brokjes niet opgegeten, dat was gek want je hield altijd super veel van brokjes..
je kwispelde niet met je staartje toen je me zag.
En je kon amper zelf opstaan...

29 oktober 13:00
Opnieuw had je niet gegeten..
Je kon niet meer opstaan.
Toen hebben we je opgetild en naar de dierenarts gebracht. Daar moest je aan het infuus tot 17:00..
Om 17:00 uur belde we naar de dierenarts.. maar je moest daar nog blijven tot 20:00.
Ik barste in tranen uit, ging het dan zo slecht met mijn maatje?😭
Om 20:00 uur ging mijn moeder naar de dierenarts om haar op te halen.. het leek weer goed te gaan! Ze mocht thuis uitzieken! Het infuus mocht eruit.. en je liep naar de auto, ineens zakte je zo door je poten, Je had zoveel pijn.
We kregen te horen dat je moest blijven in de nacht, er was een kans dat je het niet ging overleven. Ik ben erheen gegaan om afscheid te nemen..
Toen we thuis kwamen werden we alweer opgebeld, de dierenarts was zo geschrokken van de bloeduitslagen, dat we haar moesten laten inslapen..
Mijn lieve zoë, mijn beste vriendin, Je ben in mijn armen gegaan. En wat heb je me veel gegeven.

———————————————————————-
19 december
Ik heb nu dit verhaal geschreven, opnieuw met tranen in mijn ogen. Ik heb inmiddels een nieuwe hond.. maar ik zal zoë NOOIT vergeten. Ik mis je zo lieve zoë! Rustzacht.

19.11.2010 - 29.10.2021