"ဒယ္ဒီသေဘာတုိင္းလုပ္ပါ။ရွင္းေဘးကသူ႔ကိုပထုတ္နိုင္ရင္ ယင္းကန္႔ကြက္စရာမရွိပါဘူး။"

ပယင္းေရာင္ဒယ္ဒီအားႏုတ္ဆက္ၿပီး ဖြားနန္းရဲ႕စံအိမ္ႀကီးဆီျပန္လာသည္။ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ အေလ်ွာ႔ေပးမည္မဟုတ္။

"ျပန္လာရဲေသးတယ္ေပါ့။"

"ဒါေပါ့..ယင္းရဲ႕ အမ်ိဳးသားနဲ႔ကေလးရွိတဲ့အိမ္က ယင္းရဲ႕အိမ္ဘဲမလား။"

ပယင္းေရာင္ရဲ႕စကားကုိ ေဒၚနန္းထိပ္ထားမလြန္ဆန္နိုင္ေပ။အဆိပ္ျပင္းတဲ့ေျမြေပြးကိုမွ ခါးပိုက္ပိုက္မိတဲ့သူ႔အျဖစ္ကိုလည္းေနာင္တရျပန္သည္။သူေနာင္တရေနတုန္း ထိုကေလးမကအေပၚထပ္ကို မာန္ပါပါနဲ႔ တက္သြားၿပီ။

"ေတာက္..ဘယ္ေလာက္မိုက္ရိုင္းလိုက္သလဲ။"

ေဒၚနန္ထိပ္ထားကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕မ်က္နာခ်င္းဆိုင္က ရွင္းရဲ႕အခန္းကိုဝင္လာသည္။အိပ္ရာေပၚမွာသားေလးကိုပံုျပင္ဖတ္ျပေနေသာ ရွင္းကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔မ်က္နာထားကိုခ်ိဳသာေနေအာင္ၿပံဳးလိုက္သည္။

"ေကာ္ရုပ္ေလးက ဇိမ္က်ေနတယ္ေပါ့။ေဖေဖျပန္လာေတာ့ အရင္ကလိုေမေမ့ဆီကိုေတာင္မလာေတာ့ဘူး။"

"ေမေမ့က အၿမဲအလုပ္လုပ္ေနတာေလ။"

"ဟုတ္သားဘဲ..ဒီညေမေမနဲ႔အတူအိပ္မလား။"

ပယင္းရဲ႕စကားသည္ ကေလးရဲ႕စိတ္ကိုေပ်ာ္႐ြင္သြားေစသည္။အလ်င္အျမန္ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးသူမရင္ခြင္ထဲဝင္လာသည္။

"ဒါဆို ထမင္းစားၿပီးရင္ ေမေမ့အခန္းထဲလာခဲ့ေနာ္။"

"ဟုတ္ကဲ့။"

ေကာ္ရုပ္ေလးျမဴးတူးကာ အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားၿပီးခ်ိန္မွ ရွင္းထရပ္လုိက္သည္။

"တမင္လုပ္ျပတာလား စိတ္ရင္းလားေတာ့မသိေပမဲ့ ေရွ႕ေလ်က္ကေလးအတြက္အခ်ိန္ေပးလိုက္ပါ။"

ရွင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ ပယင္းၿပံဳးလိုက္ၿပီးလည္တိုင္ကိုဖက္တြယ္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ပါးသိုင္းေမြးခပ္ေရးေရးေပါက္ေနေသာ ေယာက်ာ္းဆန္ဆန္ ပါးျပင္ကိုနမ္းလိုက္သည္။

"မင္းဘာျဖစ္ျပန္တာတုန္း.."

"တစ္သက္လံုး မင္းနဲ႔သားေလးအတြက္ဘဲေတြးမယ္
Companyကရာထူးေတြစြန္႔လြတ္မယ္
မင္းကလြဲၿပီး မမွာဘယ္သူမွမရွိဘူး။ဒါေၾကာင့္ကြာရွင္းမယ္ဆိုတဲ့စကား ျပန္ၿပီးစိတ္မေျပာင္းနိုင္ဘူးလားဟင္.."

Diary of Poinciana: Blue JacarandaWhere stories live. Discover now