မုေယာသတိရလာေတာ့ သူဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိေပ။သူထမယ္လုပ္ေတာ့
"မင္းမထနဲ႔အံုး ေနေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူးငါဆရာဝန္သြားေခၚအံုးမယ္"
ကိုကိုကသူ႔နွဖူးေလးကိုစမ္းကာေျပာလာသည္။ကိုကိုကသူ႔အား ဂရုစိုက္ေနေသးေတာ့သူေပ်ာ္ပါသည္။
လြန္းဝဠာတည္တစ္ေယာက္မုေယာသတိရလာေတာ့သူအေတာ္ပင္ေပ်ာ္သြားရ သည္။သူဆရာဝန္အားအျမန္ေခၚလာခဲ့သည္။
"လူနာကစိုးရိမ္ဆရာမရွိေတာ့ပါဘူး အားနည္းလို႔ျဖစ္တာပါ ေဆးရံုဆင္းမယ္ဆိုဆင္းလို႔ရပါၿပီ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
ဆရာဝန္ထြက္သြားေတာ့ လြန္းက
"အဲ့တာဆိုလည္း အိမ္ျပန္ၾကမယ္ ငါအမႈ့အတြက္ကိစၥေတြက်န္ေသးတယ္"
"ဘာေတြလဲကိုကို အမႈကၿပီးၿပီမဟုတ္ဘူးလား"
"မင္းအခ်ိန္တန္ရင္သိရမာေပါ့ ျပန္မယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနွင့္ကိုကိုက ေရွ႕ကထြက္သြားနွင့္သည္။မုေယာလည္းေနာက္ကလိုက္လာခဲ့သည္။ကားထဲေရာက္ေတာ့ သူေနာက္ခန္းမွာထိုင္မယ္အလုပ္
"အဲ့တာဘယ္မွာထိုင္မလို႔လဲ ေရွ႕မွာလာထိုင္"
"ဟုတ္_"
ဟုတ္တခြန္းသာေျပာၿပီးသူေျပာတဲ့အတိုင္း ေရွ႕မွာလာထိုင္ေသာေကာင္ေလးမွာ အရင္လိုလိမၼာဆဲ။အရင္လိုျဖဴစင္ေနအံုးမယ္ဆိုရင္ သူခုခ်ိန္ထိုေကာင္ေလးကိုဆြဲနမ္းျပစ္မယ္သာ။ခုေတာ့ သူမသတီေပ။
တလမ္းလံုးၿငိမ္ေနေသာေလထုကိုမုေယာကစတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။
"ဟိုေလ ကိုကို_က်ေတာ္ရွင္းျပခ်င္တယ္_"
"ဘာကိုရွင္းျပခ်င္တာလဲ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး"
မုေယာဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲၿငိမ္ေနလိုက္သည္။တလမ္းလံုးတစ္ေယာက္မွစကားမေျပာဘဲအေတြးကိုယ္စီနဲ႔ၿငိမ္သက္ေနၾကသသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့
"မုေယာေလး သက္သာရဲ႕လား ႀကီးတုတ္ကစိတ္ပူေနတာ"
"သက္သာပါၿပီ ႀကီးတုတ္ရဲ႕သားဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူး"
"ရိုင္း ငါအလုပ္ကိုျပန္သြားရအံုးမယ္ မင္းအိမ္မွာေနခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္မလား"
VOCÊ ESTÁ LENDO
မင္းပဲကိုယ့္အခ်စ္ မင်းပဲကိုယ့်အချစ် (Complete)
Não Ficçãoအရာအားလံုးကိုခြင့္လႊတ္နားလည္ရတာသိပ္ ပင္ပန္းတာပဲကိုကိုသိလား<3 အရာအားလုံးကိုခွင့်လွှတ်နားလည်ရတာသိပ် ပင်ပန်းတာပဲကိုကိုသိလား<3
