"မင္းကိုငါေျပာစရာရွိတယ္_"
"အင္း_"
မုေယာစကားပင္ သိပ္မေျပာနိုင္ ကိုကိုသိလို႔မျဖစ္ပါ။သူဟန္ေဆာင္ကာေနေနလိုက္သည္။
"ငါတို႔ကြာရွင္းၾကရေအာင္__"
သူမတတ္နိုင္ေတာ့ေျပာလိုက္သည္။သူဆက္ၿပီးမသတီေတာ့ေပ သူဘယ္လိာမွရိုင္းကိုခ်စ္ၾကည့္လို႔မရေတာ့ေပ။
သူကိုေျပာဖို႔ကဒါတဲ့လား ကိုကိုရယ္ ။ထိန္းထားတဲ့ၾကားကမ်က္ရည္ေတြ က်လာျပန္သည္။
"က်ေတာ္အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး__"
သူ႔လက္ေတြပင္တုန္ကာရင္ဘက္ကနာလာရသည္။
"ၿပီးေရာေလ ငါကေတာ့ မင္းနဲ႔ဆက္မေပါင္းနိုင္ဘူးေနာ္ ႐ြံလို႔!_"
ထိုသို႔ေျပာကာထြက္သြားေသာ ကိုကို႔ေက်ာ္ျပင္အားၾကည့္ကာ မုေယာရင္ဘက္ေတြတဆစ္ဆစ္နာလာရသည္။
ရက္စက္လိုက္တာကိုကိုရယ္ ဒီကိစၥေလးကိုေတာင္ခြင့္လႊတ္မေပးနိုင္ဘူးတဲ့လား။မုေယာငိုေနရင္းပင္သတိေမ့သြားေတာ့သည္။
____
လင္းေရာင္နီတစ္ေယာက္မုေယာအားစိတ္မခ်၍ယုယုအားေခၚကမုေယာတို႔အိမ္သို႔ေရာက္လာခဲ့သည္။
"ႀကီးတုတ္မုေယာ ေရာ"
ယုယုကေမးလိုက္သည္။
"အခန္းထဲမွာထင္တယ္ ယုယုေရခုထိဆင္းမလာေသးဘူး"
ေမာင္နွမနွစ္ေယာက္သား မုေယာအခန္းရွိရာသို႔တက္လာခဲ့သည္။အခန္းတံခါးေလာ့ခ်မထားေသာေၾကာင့္ဖြင့္ဝင္လာခဲ့သည္။အခန္းထဲတြင္ မုေယာကအပံုလိုက္ကေလးလဲက်ေနသည္ကိုေတြ႕ေတာ့ နွစ္ေယာက္သားေျပးသြားလိုက္သည္။
"မုေယာ__မုေယာ _ထအံုး"
"က်စ္! အသားေတြပူက်စ္ေနတာပဲကြာ"
ယုယုမွငိုေနသည္။လင္းေရာင္နီလည္းမုေယာအားေပြ႕ခ်ီကာ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာသ ည္။
"ဟင္ မုေယာေလးဘာျဖစ္တာလဲ_"
"မုေယာသတိေမ့ေနတာ ကိုယ္ေတြလည္းပူက်စ္ေနတာပဲ က်ေတာ္တို႔ေဆးရံုေခၚသြားမလို႔"
"ဟင္ မုေယာေလးဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေနာ္"
"စိတ္ေလ်ွာ႔ပါႀကီးတုတ္ တီခက္တို႔ကိုေျပာမေနနဲ႔အံုးေနာ္ ၿပီးေတာ့သူ႔ေယာက်ာ္းဆိုတဲ့အေကာင္ကိုလည္းဖုန္းဆက္လိုက္ပါအံုး"
YOU ARE READING
မင္းပဲကိုယ့္အခ်စ္ မင်းပဲကိုယ့်အချစ် (Complete)
Non-Fictionအရာအားလံုးကိုခြင့္လႊတ္နားလည္ရတာသိပ္ ပင္ပန္းတာပဲကိုကိုသိလား<3 အရာအားလုံးကိုခွင့်လွှတ်နားလည်ရတာသိပ် ပင်ပန်းတာပဲကိုကိုသိလား<3
𝙿𝚊𝚛𝚝 12♡
Start from the beginning
