"ဟေ့ကောင်...Taehyung"
"အွန်း ပြော"
ဆေးလိပ်ကိုရှူရှိုက်လိုက်ကာအငွေ့တွေကိုမှုတ်ထုတ်ရင်း Taehyung ဖြေသည်..
"ဟိုကောင်လေးလည်းမတွေ့တော့ဘူးနော်"
"ဘယ်ကောင်လေးလဲ"
Parksoo ရဲ့စကားကိုနားမလည်နိုင်စွာ Taehyung မေးသည်...
"မင်းကိုလာကြောင်တဲ့ကောင်လေးလေ Jung...Jungkook ဆိုလား..."
Parksoo ပြောတော့မှ Taehyung စဉ်းစားမိသွားလေသည်..ဟုတ်သည်..Jungkook ကိုမတွေ့ရတာတစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သည်...ဟိုတစ်နေ့ညက bar ရှေ့မှာတွေ့ပြီးကတည်းက Jungkook ကိုသူမမြင်ရတော့တာဖြစ်သည်...ထိုနေ့က Taehyung ကအရက်သောက်ချင်နေတာကြောင့် bar သွားဖို့သူ့ငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်းထားပေမယ့် Mr.Kim ကသူ့အားပြဿနာတစ်ခုခုဖြစ်လျှင်ခွင့်မလွှတ်ဘူးဟုပြောထားသည့်အပြင်သူသွားနေကျ bar တွေကိုလည်းသိနေတာကြောင့်နာမည်သိပ်မရှိသည့် bar ကိုရှာလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်...ထိုနေ့ညကသူ့အားအကူအညီတောင်းနေသည့် Jungkook ကိုပြန်၍မြင်ယောင်လာသည်...မျက်ရည်တွေရွဲကာလက်အုပ်ချီပြီးတောင်းပန်နေသည့် Jungkook ဟာ Taehyung ရဲ့မျက်လုံးထဲတွင်ရွံစရာကောင်းကာပျော့ညံ့လွန်းလှသည်....
"မသိပါဘူးကွာ ထားလိုက်စမ်းပါ မမြင်ရတော့ကောင်းတာပေါ့ အဲ့အခြောက်ကောင်ကိုငါရွံလွန်းလို့"
"ဟာ...မင်းကလည်းမွေးပြီးခိုင်းစားရမှာကွ...ဟားဟားဟား"
ရယ်မောကာပြောနေသည့် Parksoo ရဲ့စကားကိုနားထောင်ကာ Taehyung ပါလိုက်၍ရယ်လိုက်လေသည်....
"အေးနော် ဟုတ်သားပဲ အဲ့နေ့ညကမင်းမပါလာလို့ကွာ ပွဲကြီးပွဲကောင်းဟ ငါနဲ့ပေါင်းနေကြ Itawon ကကောင်တွေသိတယ်မလား"
"အေး သိတယ်လေ လူမိုက်တွေဆိုတဲ့ဟာတွေမလား"
"အေး ဟုတ်တယ် ငါကသူတို့နဲ့သွားတာလေ အဲ့နေ့က Jungkook ဆိုတဲ့အခြောက်ကောင်ကသူတို့ကိုကြောက်ပြီးတော့တောင်းပန်နေလိုက်တာများကွာ ဟားဟား ရွံစရာကောင်းသလားမမေးနဲ့ ငါ့ကိုတောင်အကူအညီလာတောင်းနေသေးတယ် ငါလည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးထွက်လာခဲ့တာ ကျိုးသလားကန်းသလားမသိဘူး ဟားဟားဟား"
