Chapter 17: And I Know Why

16.7K 335 7
                                    

08122017 (some parts were removed)

****

Gabriel's POV

"Boss, tama na yan. You're wasted." saway sakin ni Mon nang muli kong itinungga ang bote ng alak.

"Just let me be, Mon. My life is wasted anyway." I answered.

He shook his head and sighed.

"Boss, hindi pa naman sila. Kaya pa yan." he encouraged.

Again, I felt the sharp stab in my chest. I mockingly laughed.

"She's in love with that Sandejas, Mon. Anong laban ko don? I saw them kissing. And she seems so fascinated with him. Habang ako, kulang na lang ipa-TRO nya. It's only because of our son that's why she's allowing me to go near them."

Damn. Ang sakit pala. Ang sakit sakit na ang babaeng mahal mo, may mahal ng iba. Yung dating mga ngiti nya para sakin sa iba na nya gagawin. Yung pagmamahal niya sakin noon, sa iba nakalaan.

If only I could turn back time. If I wasn't stupid. If only I could have a chance to undo the things I've done, I'll trade anything in this world just to have my wife back.

But I'm late, ten years too late.

"I want to give up, Mon. Maybe I'm really too late." I blurted out.

"Don't. Wag mong sukuan. If she's able to love you deeply before, I'm sure she can love you, the second time around, especially now that you're a better version of yourself."

Napatingin ako sa kanya. "Yeah right. You don't get it. She's mad at me. She doesn't want me anymore. How can I compete with that Sandejas when Mia is all over him, now." I sulked.

He sighed. "It's up to you, Boss. But are you ready to see her in other man's arms? Are you ready to see her walking down the aisle with Sandejas at end of it?"

I closed my eyes tightly.

No. But what can I do?

****

Mia's POV

Pagdating ko sa bahay ay nandoon na si Marco. Nakaluto na siya at hinihintay ako.

"Wow. Anong niluto mo, anak? Very good ka ah!" bulalas ko sa kanya.

" I cooked your favorite, Sinigang na hipon. Niluto ko na yung prawns dyan sa ref. Kain na po tayo! " masayang aya nya sakin.

Ibinaba ko naman ang mga gamit ko sa sofa at dumiretso sa sink para maghugas ng kamay.

Humatak naman siya ng upuan para makaupo ako. Tapos pinaghain pa ako ng pagkain.

Tsk. Alam na.

"Mmmm. Ang sarap ha. Infairness, natsambahan mo ngayon anak." pang aasar ko sa kanya.

He chuckled. " Grabe ka naman mommy!Masarap akong magluto, mana sayo eh."  pambobola niya.

"Binola mo pa ako. Ano bang kailangan mo at mahihiya ang mga anghel sa kalangitan sa kabaitan mo ngayon?" nakangisi kong tanong. Ganyan kasi ang style nyan kapag may hihingin o kaya naman gigimik kasama ang barkada.

Napakamot naman sya ng ulo at nag iwas ng  tingin. "Tsk. Grabe ka talaga sakin mommy. Hindi ba pwedeng naglalambing lang? " nakanguso niyang maktol sakin.

Kinurot ko nga sa pisngi. Ang cute eh.

"Oo na. Ang cute mo talaga. Tayo na ngang kumain. I'm famished. " at nagsimula na kaming kumain.

This is nice. A perfect dinner for a stressful day.

Ahh. Gabriel!

"Nakita po kita kanina. May sinampal ka. " he said.

To Never EndTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon