Mistaken Identity

Chapter 6: The Game

Nakakalimang shoot na si Andro ng tuluyan akong mainis sa maiingay na babaeng nasa tabi ko. Haaaaaaaay agad akong tumayo at sinenyasan sila Tony at Charlotte na lumipat kami sa may railing sa taas para hindi naman mabasag eardrums namin.

I saw Andro looking at the crowd once I reached the railing. Saglit na nagtama ang mga mata namin bago lumingon – lingon uli siya. As if may hinahanap.

Medyo napatigil ako doon.

Hinahanap niya kaya ako?

Does he really care if I did watch this game?

Bumalik na rin yung focus niya sa game after maka-free throw yung isang guy sa kabilang team. Nakakalamang pa rin naman sila Andro. Wala nga sa kalinkinan nila ang mga moves noong nasa kabila eh.

Magaling nga pala talaga siya sa basketball. I can see how much his body reflexes screams experience. No wonder gustong gusto siyang panuorin ng mga babaeng ito.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

“So, did you watch the game?” text ni Andro after matapos yung game. Ang bilis ah.

“Of course I did.”I replied back.

“So ano yun lang? Wla man lang bng compliment dyan?

“Huwag na lumaki pa ulo mo.”

“Awts, sabihin na kasi.”

 “I think, magaling magshoot yung number 12.”

“Number 17 kaya jersey ko. :3”

“wag kang assuming. Mas magaling yung nasa kabila.”

“OH come on! Natalo ko nga sila tas sila pa rin ang mas magaling.”

“Nadistract lang sila sa tili ng rabid fans mo. But for sure mananalo sila kung wala yung mga yun.”

“So susuportahan mo muna ang kablng skul kysa skul ntin.”

“I only compliment them.”

“Ge. Doon ka na sa number 17 mo.”

“Aww nagtatampo siya. HAHAHHA”

Naghintay ako ng ilang minute at napansing hindi na nga sumagot. Hala nagalit hahahhaa. Patay.

“Uy Tatampo ka?”

Hala hindi na nga nagreply. HAHAHAHA. Patay.

“Uy Andro?!”

“ANDROOOO!”

“ANDROO NAMAN EEEH!”

“SORRY NA!”

“ANDRO!”

“You know what, Ms. Kiell…. You’re the very 1st girl who didn’t compliment me. How can you be so rude…. :(“

“Oh Come on Mr. Volkov, Alam ko na yang mga tirada mong iyan. Kaya tigil tigilan mo ako. I would never let that affect me.”

“Pero kung makapagtext ka. Feeling ko nagwawala ka na nang hindi ako magreply eh.

“Concern lang ako mamaya kasi kung ano nangyari sa’yo. I know naman na nabasag ko yung ego mo eh.”

“Ouch Kordell. How Rude. Pero kahit anong sabihin mo mas magaling pa rin ako sa knila.”

“May mai-aangal pa ba ako. Eh ikaw na nagsabi.”

“So inaamin mo na, na mas mgaling prin ako kaysa sa knila.”

“Hindi. Masyado ng mlki ego mo, Mr. Volkov. Bawas bawasan natin ng onti.”

“Fine. Pero kailangan pumunta ka uli ha! Next game uli. Hanggang Finals. Dapat panuorin mo kami!”

“Kung makakarating kayo sa Finals.”

“Of course kami pa kaya.”

“Alright. Pupunta ako every game.”

“Are you going to let me know who u really r?”

“Hmmm.. Pag nanalo cguro kayo sa Finals. That is if makakapasok kayo sa Finals.”

“You Bet We Can. Better be ready Kiell. I’ll be meeting you in a month.”

 .

.

.

.

.

.

.----------------------------------------HI LALA :D ------------------ HI ALY :D-----------------------------

Andro’s POV

Semi finals na in two days. I can’t wait, 2 more games to go at makikilala ko na siya sa personal.  two more weeks. Last na ‘to and I would finally meet her.

Katext ko siya kanina lang. Wala akong magawa kaya pumila muna ako sa canteen to get some food. Nakakagutom kaya ang pag-aaral ng Circuits. I thought at first na nasa akin yung phone ko. So I didn’t think about it hanggang sa pabalik na ako at nakita kong may hawak si Lyndon na sobrang pamilyar.

And then I remembered my phone. I can’t feel it on my pants. I immediately went to their side and saw Lyndon looking at my phone. Sa lahat lahat ng talent na iginawad ni God kay Lyndon ang panghahack ang pinakamalakas. Strong point niya daw yun.

And I don’t doubt that he’s currently looking at my text messages. May pagkachismoso kasi ‘tong gagong ‘to.

“Oh Hey, Andro. May katext ka palang chixx ah. Hindi ka man lang nagsasabi. Kaya pala panay ang hawak at ngiti mo sa phone mo.” Bati ni Connor habang nakatingin na din sa phone ko.

“Gago! Ibalik nyo na yan at itetext ko pa si Mama.” Pagpapalusot ko na kalmado pa rin.

“Palusot mo, Andro. Hindi uubra sa akin yan Pre.” Lyndon said a bit distracted.

“’Takte naman, Lyndon. Akin nayan.” Naiirita kong sabi.

“You haven’t met her yet, Bro?” tanong ni Giovanni as he too look at the text messages. Bwusit lang.

“Ano namang pakielam nyo?” napapakamot kong tanong. Konting –konti na lang talaga ang pasensya ko. Konting konti na lang. babatukan ko na ‘tong mga to.

“Let’s call her.” Pag-uudyok ni Blake.

“Don’t you dare.” Banta ko habang papalapit sa kanila upang kuhanin ang phone.

“Ooops.” Sabi ni Lyndon grinning at me as he pressed his thumb on the call button and put it on speaker.

Agad – agad akong lumapit pero habang palapit ako ng palapit, palayo naman sila ng palayo. Damn it all!!!.

“Give that phone back, Cabrera or I swear.” Banta ko kay Lyndon pero nginitian niya lang ako at lumayo pa. Sa totoo lang paikot ikot lang kami habang si Travis busy sa katetext.

Maya –maya pa ay natigilan ako. I can’t help it.

It was angelic, melodious even.

“Hello?” The voice from the other line asked. I stop breathing.