අපි අපේ

අපි අපේ 14

" ඔයාගෙ යාලුවගෙ ගාමන්ට් එකේ ඕඩර් එක අපි ගත්තා...අපිට හෙට ඉඳන් වැඩ ගොඩක් තියෙයි... "

" මොකක්...උඹ ඔය කියන්නෙ ඇත්තමද....එහෙනම් ජොබෙන් අයින් උනා කියලා පාඩුවක් නෑ නෙ...අපි ගහමු සුපිරි ගේමක්"

දඩිය කතාව පැත්තකට දාලා අයියත් මාව බදාගෙන ඒ ටික කිව්වෙ....

"මායි...තමුසෙයි...අම්මයි...තාත්තයි...අපි හැමෝම එකතු වෙලා මේක කරමු.. "

ඇත්තටම කරදර ගොඩක් මැද්දෙ සතුටු හිතෙන දේවල් හම්බෙන්නෙ...අපි වෙනුවෙන් ජීවත් වෙන මිනිස්සු හම්බෙන්නෙ.... ආදරේ , බැඳීම් , බලාපොරොත්තු, හීන මිනිස්සු එකතු කරන්නෙ සුරංගනා කතාවල විතරක් නෙමේ....ඇත්ත ජීවිතේ ඒවගේ දේවල් වෙනවා... හැබැයි  ඒ අපි ඇත්තටම බැඳීම් වලට වටිනාකමක් දුන්නොත්...

ලේ බැඳීම් නැති මිනිස්සු වෙනුවෙන් රස්සාවක් , බයිසිකලයක් කැප කරන්න අයියට පුළුවන් වුනේ ඇයි...අපි ඉස්සරහා බයිසිකලේ එයාට නිකන්ම නිකන් යකඩ ගොඩක් විතරක් උනේ ඇයි. ඊට එහා ඌ ගැන මොනවා හිතන්නද, ඇත්තටම අපි කෙලින් නොකිව්වට අපේ හිත්වල අපි වෙබුවෙන් ගොඩක් දේවල් තිබ්බා...
දාඩිය පිටින්ම උනත් මම ඌව බදාගෙන හිටියෙ මට හරි මගෙ කියලා හැඟීමක් දැනුන හින්දා..

" ඒත් මට බිස්නස් එකට එන්න බැරි වෙයි "

" මොකක්...එ ඇයි ඒ?"

මම ඇහුවෙ අත් දෙක උගෙ ඇඟේම තියෙන්න දීලා මූන විතරක් අහකට අරන්

" නෑ ඉතින්..උඹ ඔහොම බදාගෙන ඉන්නකොට කොහොමද මම අහකට යන්නෙ. "

"බදාගන්ඩම මහලොකු කුමාරයනෙ තමුසෙ...දාඩිය ගඳේ බෑ....ගිහින් නාගන්නවා...මතක ඇතුව සිවිලිම් ගහන්ඩ වැඩ සෙට් කරපු අයියට කියන්න ආයෙ එන්න වෙන්නෙ නෑ කියලා..."

" ම්ම්ම්...අරූටත් කෝල් කරන්න්  ඕනෙ...වැඩේ පටන් ගන්න ලෝන් එකක් උනත් සෙට් කරගන්න පුළුවන් ..ඕඩර්ස් වලින් ටික ටික කැපෙන්න "

" අන්න මරු....සේරටම කලින් ගිහින් නාගෙන එනවකො...හඩ්ඩා "

අයියා හිනාවෙලා ටීශර්ට් එක ගලවලා මට දමලා ගැහුවා...මම ඒක අරන් ආයෙම ඌට ගහන්න යනකොට ඌ කලිසමත් ගලවන් අමුඩෙ පිටින්...මට ඒක දැකලා තනියම හිනාගියෙ ඒ මම බාම් ගාලා උට දැවිල්ල හදවපු එකම හින්දා...