Flames Of Deception (Levrés Series #6)

Kabanata 21

Si Kyner ang nagluto ng pagkain namin kaya naman nakadagdag ito ng kasiyahan sa akin. Dalawa lang din kaming kumain. Kung titignan, parang dalawa lang kaming tao rito ngayon dahil ang tahimik. And I kinda like that. Just the two of us, living together.

I was contemplating to ask Kyner about his mother's whereabouts when she suddenly appeared in the dining area. Sobrang ganda at amo pa rin talaga ng mukha kahit may edad na.

"Tapos na kayo? Pasensya na hindi ako nakasabay sa inyo dahil may kinausap pa ako," sabi ng kanyang ina.

She smiled at me sweetly. I smiled a bit at napaayos ako ng upo at nagdalawang isip kung sasagot ba ako sa sinabi niya.

"Kumain ka na, Ma. Ayain mo na rin sina Manang kumain. Aalis na kami ni Snorri," Kyner said.

"Oo sige, mag-ingat kayo! Bantayan mo mabuti iyang si Snorri, ha, Kyner? Maraming tao ngayon doon. Huwag mo siyang pababayaan," medyo kumunot ang noo nito dahil sa pag-aalala.

I felt a lump in my throat so, I had a hard time swallowing, even if it just a water. Walang pinagbago iyong kabaitan niya noon hanggang ngayon. Ang dali-dali niya akong tinatanggap. She didn't questions everything that is happening right now between Kyner and I.

Gusto kong isipin na baka dahil lang ito anak ako ni Daddy. Ng taong minahal niya kaya siya mabuti sa akin. Kaya hindi niya ako tinatanggap sa kabila ng lahat. Pero hindi. Sadyang mabait lang talaga siya. She was really genuine about her feelings. Her kindness is top-tier.

"Hinding-hindi ko siya papabayaan, Ma," sabi ni Kyner at tumingin sa akin.

My lips twitched a bit. Ngumuso ako at nag-iwas ng tingin sa kanila.

Gusto kong sabihin na nang unang lipat ko nga rito, napapabayaan niya ako eh. Lagi siyang late umuuwi. Kapag naman off niya, abala pa rin siya sa kanyang library. Minsan nasa loob siya ng kanyang kwarto. Madalang lumabas. Lalabas kapag kakain o kakausapin ang mga bodyguards. Pero huwag na lang dahil alam ko naman kung bakit wala siyang oras sa akin.

But I noticed, ever since Imogen came here, hindi na siya ganoon naging abala hindi kagaya dati. Mas maaga na ang uwi niya. Hindi na rin siya madalas nagkukulong sa kanyang kwarto kapag wala siyang pasok. And we all know why.

Nagpaalam na kami sa kanyang ina at umalis na. Hinanda ko na rin iyong disguise na susuotin ko dahil malamang iyan, maraming tao sa mga mall ngayon para manood ng movie ko.

I'm not being boastful, but everytime I had a movie, it's always a record breaker, and a highest-grossing Filipino film every movie that's been released with me in it. That's why I'm one of the highest paid actress here in the Philippines.

Iyong ina lang ni Kyner ang naghatid sa amin paalis. I don't know what should I call her. Nahihiya akong tawagin siyang mama.

I didn't see the bitch when we left. Gusto ko sana siyang asarin o yabangan dahil aalis kami ni Kyner ngayon. Pero hindi ko na siya nakita mula nang paglabas niya ng kwarto ni Kyner. Hindi ko tuloy nakita ang galit niyang mukha. Sayang.

Marami ng tao pagdating namin sa isang mall. I'm surprised that Kyner knows what time the showing is. But what surprised me more when he held my hand. Agad tuloy akong napatingin doon at sa kanya. He didn't say anything. Hinawakan niya lang ang kamay ko at marahan na hinila patungo sa sinehan.

His eyes were sharp while scanning the people around here. His shoulders were a bit tense. He was holding my hand a bit tightly too. He was on guard. Medyo nauuna rin siya sa akin maglakad na para bang hinaharangan ako sa kung sinuman tao na susubukan lumapit sa akin.

Why don't you love me, Kyner?

Ako naman ay nangingiti habang sumusulyap sa kamay naming magkahawak at sa kanya.