"သူ ထိုး လိုက္ တာ... သူ႔ကို ဖက္ထားမိလို႔..."
ပတ္တီးစီးေနရင္းထယ္ေယာင္းစိုက္ၾကည့္ေနမွန္း
သိ၍စကားစေျပာလာခဲ့ေသာသူ...။
"ငါမင္းကို ဆြဲႀကိဳးျပန္ေပးခိုင္းတာေလ"
"ကိုယ့္ကို လာအမိန့္ေပးေနတာလား ထယ္...
မင္းကေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူးေနာ္...
ကိုယ္ကေခါင္းေဆာင္ မင္းကကိုယ္ခိုင္းတာ
လုပ္ရမွာ..."
"ငါမင္းေခါင္ေဆာင္မွုေအာက္မွာ
ဘယ္တုန္းကမွမေနခဲ့ဘူးJeonJungkook"
"ေနေပးဖို႔ေမၽွာ္လင့္လို႔ရေသးတယ္မလား
ထယ္ ခုတေလာ ကိုယ့္ကို သိပ္လႊမ္းမိုးခ်င္ေနတယ္ေနာ္"
"မင္းေအးေဆးေနရင္ငါလိုက္ေျပာေနဖို႔
မလိုပါဘူး..."
Jeonသည္ ေခါင္းတဆက္ဆက္ညိတ္ကာ
အနာကိုသာျပန္အာ႐ုံစိုက္ေနခဲ့သည္။
ေျခေထာက္ကဒဏ္ရာအားေဘာင္းဘီ
ဆြဲတင္လိုက္ေသာ္အခါ နက္လွေသာ
ဒဏ္ရာသည္ထယ္ေယာင္းJeonေျခေထာက္
နားသို႔ေျပးလာၾကည့္မိသည္အထိ။
"မင္းဖက္ပဲဖက္တာ..ႏွစ္ခ်က္ေတာင္ထိုးစရာလား."
"ဒါက ခ်ဴပ္နမ္းလို႔....."
"Jeon!!!!"
"ဟုတ္တယ္...သူအရမ္းစိတ္ဆိုးသြားတာ
ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလဲ
သိလားထယ္...သူ႔ေဒါသေတြဘယ္ေလာက္
အုံႂကြခဲ့လဲ ဒီေသြးေတြနဲ႔ ဒီဒဏ္ရာေတြကို
ၾကည့္ရင္သိပါတယ္...."
"Jeon မင္းမွားေနပီ..."
ပန္းပု႐ုပ္ထုေလးလိုထယ့္မ်က္ႏွာလွလွေလး
သည္စိတ္ရွုပ္ေထြးမွုအရိပ္အေယာင္ေတြအျပည့္။
"ဘာမွားလို႔လဲ...."
"အိမ္ေရွ႕စံက မင္းလိုခ်င္လို႔ရမဲ့အရာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး
မင္းဘယ္ေတာ့မွမရနိုင္ဘူး
မခ်စ္ပါနဲ႔လား Jeonရယ္...
မျဖစ္နိုင္လို႔ပါ....အဆုံးသတ္မွာနာက်င္ရမွာ
မင္းပဲ..."
"ကိုယ္က မေကာင္းမွုေလာကရဲ့ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပီး
သူက ေတာ္ဝင္မင္းသားေလးျဖစ္ေနလို႔လား
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြပါ ထယ္....
ကိုယ္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး...
ကိုယ္လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ယူမွာပဲ...
ယူလည္းယူခဲ့တာႀကီးပါ..."
YOU ARE READING
My Crown Prince 🤴🏼
Romanceအစွန်အထိ အဆုံးအထိ....သံသရာအလွန်တွေအထိ ချစ်နိုင်သမျှတွေရဲ့...အရာခပ်သိမ်းအထိ သွေးစွန်းခဲ့သော....စိတ်ဝိဥာဉ်ဆိုပေမယ့် အိမ်ရှေ့စံလေးကိုဖြင့် ခစားရရုံနဲ့ ပွန်းပဲ့သွားမှာ ကြောက်ခဲ့တယ်...။
