İnsan bu, nelere alışıyor geldiği yerde
Hayalini boguyorda gözden akan selde
Zamanın bile bir nehir gibi aktığı yerde
Akmıyor mutluluk, akmıyor be usta...
Akmıyor,bi katrecik,nasipte varsa o da
Aklını yitiriyor da, baş koyduğu yolda
Ne başta vaat edilen var, ne belli sonda
Olmuyor ferahlık, olmuyor be usta...
Olmuyor, ne etsen boş, kaderde bu yazı
Daha ayırt bile edemeden yaz ile kışı
Gelmiş kurulmuş önüne bi dar ağacı
Bitmiyor cellatlık, bitmiyor be usta..
Bitmiyor, her bi dert gariplikten yana
Bahtı gülmüyor, bayramlar bile uzakta
Bilmem kimini kaybetmiş, son durakta
Gelmiyor sevdalık, gelmiyor be usta..
Gelmiyor, sabah; gecelerin geldiği gibi
Batmıyor hüzünler, günün battığı gibi
Gün olur kalbinin kan olup aktığı gibi
Doğmuyor vuslatlık,doğmuyor be usta.
Doğmuyor, her nefeste binlerce ölüyor
Gönül bahçesinde ne baharlar soluyor
Sanma gidenin bir daha yenisi geliyor
Geçmiyor, kırgınlık geçmiyor be usta
Vuslat Tuna
