ဖူဂျီကြိုးသွယ်🌚(Short Story/ Completed)

FuFu 6

“ႁပြတ္ ကိုကို႔ကို ဘာလို႔အသံမေပးတာလဲႁပြတ္”

ခြန္းစိုင္းပိစိေလးကိုအူယားလို႔ မ်က္ႏွာတလုံးကို ေမႊးၾကဴလိုက္တယ္...

“ဟြန႔္ ကိုကိုဖဲ စကားေျပာခြင့္ေပးလို႔လားက်ေနာ့ကို”

ႏႈတ္ခမ္းေလးဆူနဲ႕ စိတ္ဆိုးေနပုံက ခုန္အုပ္ပစ္ခ်င္းရာေလး....

“ႁပြတ္ ကိုကိုက ေသာ္တာတင္လို႔ပါကြာ”

“အား ခမ်ားကေခြးလား ကိုက္ရေအာင္ ”

ျမင္ေနရတဲ့လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးအား
အသဲယားလို႔ တတိတိကိုက္လိုက္ေတာ့ထြက္လာတဲ့အသံပိစိေလး...သူ႕မွာခ်စ္မဝေလးကိုျဖစ္လို႔...

“နာတယ္လို႔”

“ကိုယ္ကခ်စ္လို႔ပါကြာ”

“ခ်စ္ရင္ ကိုက္ရတယ္လို႔ဘယ္ေခြးကေျပာလိုက္တာလဲ”

“ဟက္ အစြာေလး အရင္လိုမေၾကာက္ေတာ့ဘူးလား
အပစ္ေပးရေတာ့မယ္နဲ႕တူတယ္”

“ကိုကို႔အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ စြာတတ္လာတာေလ
ပီးေတာ့ကိုကိုနဲ႕ဆို စိတ္က အလိုလိုလုံၿခဳံလာတယ္”

ပါးက ပန္းေရာင္ေလးျဖတ္ေျပးလ်က္

“ဟားးဟားးဟုတ္တာေပါ့ ကိုကိုက ကမာၻေပၚမွာ အခ်စ္တတ္ဆုံးေလး ဒါကလဲ ပိစိေလးတေယာက္တည္းအတြက္ပါ...

ဘဲမရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ ေခြးစာဖဲစားၾကေပါ့”

“ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ တခုခုဆို ခိုနားစရာမရွိတဲ့
ႏွစ္ခ်ိဳ႕အပ်ိဳႀကီးေတြက တပုံႀကီးဗ် ခ္ခ္”

ခြန္းစိုင္း ေရွ႕က ပိစိေလးကို အူေတြအသဲေတြယားပါတယ္ ရီတာေလးကခ်စ္စရာေလး

အစစ္မေတြနဲ႕ကြာပါ့...သူတို႔ရယ္ရင္
ေတာင္ဝင္ရိုးစြန္းကေန ေျမာက္ဝင္ရိုးစြန္းထိ
အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္...

အက္လိုရယ္ပုံနဲ႕ဘဲရၾကမွာမဟုတ္ဘူး...

“ပိစိေလး ကိုယ္မနက္စာ စားခ်င္တယ္ ဗိုက္ဆာေနပီ”

“ဟုတ္ ေအာက္ဆင္းၾကမယ္ေလ ”

“ကိုယ္အက္တာမစားခ်င္ဘူး ”

“ကိုကိုက ဘာစားခ်င္တာလဲ”

“ကိုယ္စားခ်င္တာ ပိစိေလးရဲ႕ႏႈမ္းခမ္းကို”