Red Isn't Innocent

~ Hoofdstuk 1 ~

~ Hoofdstuk 1 ~

De Silent Forest is wel een eindje rijden. Ze moesten 40 kilometer rijden. Brandon, Nathan en Issac namen hun auto's mee. Het was een gedoe wie in welk auto me ging. Uiteindelijk kwamen ze het uit met veel schelden en dingen naar elkaar gooien.

In Nathans auto ging Chad en Adam mee en in Brandons auto ging Jay en Amir mee. In Issac's auto ging Mason mee, in zijn auto zaten de meeste bagage erin.

De rit duurde zo lang, want er waren zoveel files. Na de moeizame 2 uur reizen kwamen ze eindelijk in de buurt van de bos.

Toen ze ergens hun auto's wilde parkeren, moesten ze eerst door een poort heen, want de hele bos was gesloten met hele hoge struiken. Er was één manier om naar binnen te gaan, via de metalen, roestige poort.

Nathan parkeerde zijn auto voor de poort. De poort stond op een kier open. Nathan wilde net uitstappen, maar Brandon was hem voor. "Loser, ik doe de poort open!" schreeuwde Brandon en liep richting de roestige poort.

Brandon was van plan om de poort te openen, maar zijn aandacht was op de grond. Hij begon te fronzen toen hij naar de grond zat te staren. "Ga je het nog open of wat!" schreeuwde Nathan die zijn hoofd uit de raam gestoken had.

Brandon boog na voren en greep iets van de grond, dat op een bord leek. Hij begon nog dieper te fronzen. Zijn hart ging als een maller te keer. Wat hij las, vond hij niet bepaald hartverwarmend.

Verboden om de terrein te betreden.

U bent gewaarschuwd.

Brandon stond voor een paar seconden naar bord te staren, totdat hij een koude ademen tegen zijn nek aanvoelde zijn ogen waren zo wijd en voelde zijn bloed helemaal koud worden. Hij draaide met een ruk naar achteren om te kijken wie achter hem stond. Maar natuurlijk stond niemand achter hem, alleen een poort, die schreeuwt om open te gaan.

Nathan toeterde 3 keer, totdat Brandon uit zijn gedachtes gebracht werd. Als reflex viel de bord uit zijn hand en keek om zich heen, van waar de geluid kwam.

Brandon voelde nog steeds de koude lucht van achteren komen, maar hij negeerde het. Hij sleurde de poort open en liep met een emotieloze gezicht terug naar zijn auto.

De geur van de uitlaat vulde de auto. Adam voelde zijn maag in een knot zitten. Hij weet niet of het van de uitlaat kwam of dat de auto de bos heeft geënterd.

Hoe ver de auto in de bos reed, hoe dikker de bos werd.

Na 100 meter te hebben gereden, konden ze niet meer verder komen. Ze parkeerde allemaal hun auto's naast elkaar.

Amir verliet de auto als eerst. "Thank God," zuchtte hij heel diep. Vervolgens stapte iedereen uit de auto's met zure gezichten.

Iedereen pakte zijn bagage en liepen de bos in. Hoe dieper ze bos in liepen hoe donkerder het werd. "Waar gaan we de tenten op zetten?" piepte Adam.

"Ieder geval niet hier, dus doorlopen groentje," zei Nathan heel bot. Chad gaf Adam een schouderklopje en liep meteen door naar Mason.

Na 20 minuten lopen, hadden ze een meer gevonden. De meer lag middenin van 'The Silent Forest'. Het was heel vreemd om een meer te zien, die niet aangesloten is aan kanalen.