Jasmin kom op scene en gaat op een stoel zitten. Jari kom op en kijkt haar kwaad aan.
Silvie : Kijk niet zo naar mij, of moet je een trek tegen je gezicht krijgen?
Jari: Jasmin toch, ik heb toch het recht om kwaad te zijn. Het is wel jij die te ver gegaan bent, maar goed, ik kwam langs om met te praten maar ik zie dat je daar nu geen nood aan hebt.
Silvie: Blijf toch even alstublieft, sorry maar ik zit al dagen met huisarrest, ik zie niemand, behalve mezelf als ik een spiegel kijk.
Jari: Dat is dan uw eigen schuld, je ben een jaloers wicht. Ik zou u zelf nog harder straffer dat men aankan. Gelukkig was u moeder nog redelijk zacht.
Silvie: Weet ik, ik heb het volledig verknald he.
Jari: Je ziet er me een stuk rustiger uit, dat beloofd niets goed, weer iets van plan?
Silvie: Nee, natuurlijk niet. Ma heeft gepraat met mij, Gisteren nog nadat ze van bij papa kwam. Ze vertelde me het een en ander. Het ging over een bruiloft dat schijnt een nachtmerrie te zijn voor iedereen. Ik hoorde dat de papa van Jasmin daar is neer geschoten. Ik had geen idee hoe ernstig het was.
Jari: Je ziet wat je met een mens kan doen als je een verkeerd beeld hebt.
Silvie: Hoe bedoel je?
Jari: Je hebt Jasmin onterecht veroordeeld, je wilde dat ze weg ging uit huis. Je deed er alles aan haar in de kliniek doen krijgen. Je hebt zelf je eigen pa bedrogen door hem ook in de kliniek te brengen, zelf verplicht! Je hebt mij erbij betrokken. Meer zelf, je dreigde me om mijn geheim door te vertellen over mijn gevoelens tegenover Jasmin maar dat wisten ze zelf al. Jasmin had dit al meegedeeld.
Silvie: Ik mocht nooit onze vriendschap op het spel gezet hebben. Ik denk dat ik gewoon jaloers was. Ik voel me nu echt schuldig over alles, het is mijn schuld dat alle ellende is begonnen.
Jari: Je kan het nog goed maken. Je moet eerlijk zijn over alles, hoe jij je voelde, zekers nu de afgelopen weken. Weet je het al? Morgen komt José naar huis.
Silvie: dat is goed nieuws.
Jari: We verwachten nog iemand.
Silvie: Wie dan?
Jari: Martine, de moeder van Jasmin. Ik weet niet of je het al gehoord hebt maar ze hebben de moordenaar te pakken. Na jaren zoeken. Het waren bangelijke jaren, uiteindelijk hebben ze de moordenaar te pakken, dat nog door zijn eigen zoon.
Silvie: Wie is zijn zoon dan?
Jari: vraag me niet wie. Ik weet alleen dat de zoon naar de politie is gestapt, zo konden ze de dader vatten, zijn vader dus. Hij heeft alles bekend.
Silvie: Dat is schitterend nieuws. Nu moet mijn ma niet meer in vrees leven, kan alles weer normaal worden Maar dat wil ook zeggen dat ik nooit meer mijn excuses kan aanbieden aan Jasmin.
Jari: laat me even denken.
Silvie: Wat moet ik nu doen Jari? Ik wil echt niet herinnerd worden als de feeks van de familie!
Jari: Maak je daar geen zorgen in alles komt uiteindelijk goed, ik heb vertrouwen in. Vertrouw me maar. Ik denk dat iets weet. Op een dag kan je Jasmin aanspreken om je te verontschuldigen.
Silvie: Denk je, ik hoop dat je gelijkt hebt.
Jari: Ik geloof in een goede afloop, heel mijn leven lang. Ik ben niets voor niets de zoon van de psychiater.
Silvie: Haha Jari toch, grapjas. Je ben zo aardig tegen me ook al heb ik je slecht behandeld.
Jari: Oh dank je, ik heb altijd het goede in u geloofd. Je bent een verdwaalde persoon maar je vind je weg wel. Heb geduld en alles komt goed. goed?
