When Campus Hearthrobs meets the Simple Girls

Chapter 89: Bracelet

Natulala ako nang may makita di kalayuan na kumikilos na laruan.
Iniwas ko ang mga mata pero unfortunately! Paglingon ko sa tabi ko.
“M_Ammff!”
Tinakpan ni Azhi ang bibig ko.
“Ssshhh!”
Dugdugdug.
Sunod sunod naging paglunok ko, nanginginig na ako na iwan.
Kabang kaba na ako.
‘Ano mang segundo parang bibigay nakatawan ko!’
May parang tao sa gilid ko, nakawhite ito at natatakpan nang mahabang buhok ang mukha.
‘Manikin lng to self! Di yan totoo!’
Pero di ko parin mahikayat ang sarili ko na wag matakot.
Nangingilid na mga luha ko.
‘Para syang totoo!’
Pinilit kong tumingin kay Azhi.
Pero mas natakot pa ako dahil pula mga mata nito.
Napayuko nlng ako.
‘Pero gusto kong sumigaw sa takot!’
Muli akong napatingin kay Azhi.
‘Sinasabing di ko na kaya!’
Pero pag nahuli kami mas mabigat ang kahaharapin namin.
“That’s not true” bulong nito.
Pero umiling ako.
‘Di ko na kaya! Di na ko makahinga!’
“Let’s change then” muling bulong nito na nagpatingin sakin dito. Tsaka nanghihina akong tumango.
Halos di na ako makakilos para magpalit kami nang pwesto dahil sa panghihina.
Nanginginig na ako sa takot.

‘Hi, Im Anabelle, Come out Let’s play!’

Sumasabay pa ang tunog na yun na lalong nagpapatakot saakin.
Napakapit ako sa cape nito para makakuha nang lakas hanggang sa makapagpalit na nga kami.

Enlkkkkk

‘Ano na naman yun?’

‘I’m here I can see you! Gotcha!’

Napatakip ako sa bibig.
Mas lalong nangatog ang mga tuhod ko nang masilayang merong nakafull black na may dala dalang kawit at sa kanang kamay merong parang hawak na pugot na ulo.
‘Mama!!!’
‘Totoo ba toh?’
‘Laro lng ba tlga ito?!’

‘I’m here I can see you! Gotcha!’

Mas lalo na akong nanginig.
‘Di ko na tlga kaya!’
Mas lalong di ako nakahinga nang bawat sulok tinitignan nito.
‘Mahahanap kami!’
“Just Close your eyes until you already hear the bell”bulong ni Azhi.
Agad ko namang sinunod habang nakatakip parin ako sa bibig.
‘Sa pangalawang pagkakataon, muling gumaan pakiramdam ko sa kanya’
‘Feeling ko safe ako pag nasa tabi nya!’

‘I’m here I can see you! Gotcha!’
‘Hi, I’m Anabelle Come out, let’s play!’

Sumasabay na yung dalawang tunog.
Nanginginig man pero pinilit kong kumalma.
Para mapakalma ang sarili inisip ko yung mga alaalang nakita ko ang kabutihan sa puso ni Azhi.

‘He’s not really a heartless person, yeh! Maybe sometimes..?
He is cold, but this what his personality that he used to be.’
‘I’m happy and feel lucky to met someone like him, It never crossed in my mind, that my imagination will have a possibility to happen’
‘I never expected to be noticed by the hearthrobs’
‘I’m Happy We are like living in a fantacy, In Wattpad world that we are really wishing to experience’
‘Yeh we really did, even our rules is just to become extra for this story,I’m contented enough’

“Hey!”
“Waahh!Mama!”Sigaw ko nang biglang may humawak sa balikat ko.
Nanlaki mga mata ko nang matauhan.
“It’s gone” cold na usal nito.
“Luh! Tlga po?” Tanong ko.
“Tsk didn’t you hear the bell?”
‘Nag alarm na pala?’
“I just told you to close your eyes not to sleep there tsk”

Baling nito at nauna naglakad na palayo.

Hi, I’m Anabelle Come out, let’s play!’

“Waahh! Azhi !Wait!” Sabay habol ko dito.

Nakahinga ako nang maluwag nang makalabas na kami sa room.
“It means di tau kasali sa punishment waahh!!” Masayang usal ko na pumapalakpak pa.
‘Teka baka tumawag sina besh!’
Kukunin ko na sana cp ko pero wala na sa coat na suot ko.

Dugdugdug

Napatigil ako at muling kumapa kaso wala tlga.
“Nasan nayun?” Kinakabahang usal ko.
‘Pagagalitan ako pag nawala yun!’
‘San ko yun naiwan!’

Mas grvi nang kaba ang naramdaman ko, subra pa sa naramdaman ko kanina.
Mas lalo na akong nanghihina parang nawalan na nanglakas ang mga binti ko.
Namalayan ko nalamang na tumutulo na ang mga luha ko.
‘Ano gagawin ko?’
Dugdugdug.
“Hey why are u still there!?”dinig ko sa kasama ko.
Medyo madilim pa here, di na ko natatakot sa paligid.
Mas natatakot ako pag di ko nakita cp ko.
‘Babalik ako!’
‘Pero di ko alam kung saan kaming kwarto galing?’
Halo halo na ang nararamdaman ko.
“What happened?” Cold na tanong nito.
“Nawawala po cp ko!” Agad na usap ko dito.
“Tsk!” Tanging usal nito.
‘Tama di ako nito tutulungan, kailangan ko mga kaibigan ko’
Iniwan na ako nito.
Kaya kahit natatakot hinanap ko ang mga kaibigan ko mag isa.

Mas lalo na ako naiiyak.
‘Ung cp ko!’
Naglakad lakad na ako pero di parin nawawala panghihina ko.
Dugdugdug
“Miss Scholar!”
“Miss bestie!!”

Agad nabaling ang atensyon ko sa direksyon.
Medyo nawala takot ko pero di parin naiibsan ang kaba ko.
“Bestie!”
“Cleress!”
Agad akong sinalubong nang mga kaibigan ko.

End of flashback:

‘Di parin tlga ako makapaniwala na nahanap yun ni azhi’
Pero aystt Mas grvi kaba ko nang makalimutan na kasama ko cna bestie nun at ibang hearthrobs aysst!
‘Muntikan na ako dun!’
Kinuha ko si Pikachu sa tbi nang kama ko at pinakatitigan.
“Cute mo tlga Pikazhi! Oy kinuha ko yung susi for you!” Usap ko dito.
Hanggang sa abutin na ako nang antok.
“I have to sleep Pikazhi” niyakap ko na ito hanggang sa unti unti na akong nakatulog.