the real tragedy. enha

. . . ⇢ 64 ˎˊ˗

cyril
im just asking you fran, ang dami mong say

cyril
and fyi, date nating magkakaibigan not date namin ni jakey

francine
ay ganon? ksisjskjsjskl

francine
sige sige pupunta ako later

cyril
okayyy

cyril
wait

cyril
about jungwon, isn't he still talking to you?

francine
well

francine
TUMAWAG SIYA KANINAKSUSJSUSHSJSKL

cyril
really? good for u then

cyril
you really look so sad nong hindi nagparamdam si jungwon and i don't wanna see you sad tho :(

cyril
you and danica are still my best best best friends and danica seems happy these days so i hope you're happy dinnn

francine
you're so sweet cy, thank you huhu

francine
dw im happy na

francine
ikaw ba?

cyril
ofc i am!

cyril
you are all here for me, especially jakey

cyril
there is no reason for me not to be happy

francine
im so happy for you kasi deserves mo maging masaya

francine
and don't forget that everything will be okay kaya kung may problema ka man, malalagpasan mo yan

cyril
thank you fran

francine
kaya natin to HAHAHHA

cyril
fighting!

-♡️-

"pwede bang magreklamo sa principal? o kahit bilhan na lang nila si sir ng buhok."

pinigilan ni ni-ki na 'wag tumawa ng malakas pero hindi niya na napigilan pa at nagpakawala ng malakas na halakhak. kaunti na lang din ay malapit na mahulog si ni-ki mula sa sofa.

napangiti lang si hera habang pinagmamasdan ang tumatawang ni-ki. ngunit ang katotohanang tumatawa si ni-ki dahil kay mae ay nagdadala ng sakit sa kanyang dibdib pero pilit niya 'yong tinago.

nasa bahay sila ni-ki at mae nila hera para bisitahin ang dalaga. nag-kwentuhan sila tungkol sa school activities, projects at ano-ano pang stuffs about school at hindi makarelate si hera dahil hindi siya pumapasok.

kanina, nagr-rant si mae tungkol sa subject teacher nito sa biology class kaya naman tawang-tawa ngayon si ni-ki. kesho ang sungit ng prof nila, palaging nakasigaw at ang daming pinapagawa kaya sinabi ni mae na kaya siguro ganon ang prof nila ay dahil sa kalbo ito.

"namomoblema 'yon sa buhok niya." ani mae saka sila tumawa ni ni-ki.

he look so happy. hera thought.

well, as you can see. sobrang close na talaga nila mae at ni-ki to the point na halos silang dalawa na ang laging magkausap at magkasama. but of course, hindi nakakalimutan ni ni-ki ang pag-aalaga niya kay hera.

pero kasi may ibang nararamdaman si hera. sa tuwing nagtatama ang mga mata nila ni ni-ki, ayaw niya man aminin pero hindi niya na makita ang mga kinang sa mga mata nito. hindi na tulad ng dati ang pagtingin ni ni-ki sa kanya.

iyon ang nararamdaman ni hera.

masakit, pero masaya si hera dahil hindi na siya mahihirapan. kung sakali mang tuluyan na ngang nag-iba ang pagtingin ni ni-ki sa kanya dahil kay mae, madali na lang para magpaalam.

"h-h-hera!?"

gulat na napatingin si hera kila ni-ki. pansin niya ang pag-aalala sa mukha ng mga 'to, lalo na si ni-ki na halatang kinabahan. pansin niya pang itinuro ni mae ang ilong niya kaya nagtataka niya 'yong hinawakan.

may nakapa siya na kung anong likido mula dito at nang makita kung ano 'yon ay bahagya siyang nagulat hanggang sa maramdaman niya na lang ang unti-unting pandidilim ng paningin niya.

at ang huli niyang narinig ay si ni-ki na tinatawag ang pangalan niya.