A Writer's Love (Ongoing)

A Writer's Love (Chapter 5)

"Then his heart, now broken into a thousand pieces, slowly began to turn to ice."   —Morgan Rhodes

Kevin's PoV

Kier and I are now walking towards the cafeteria, he's so excited while I am broke.

"I'm so excited tol, alam mo unang kita ko palang kay kelly feeling ko siya na talaga eh," saad niya

"Basta tol w-wag mong sasaktan at p-paoaiyakin yon ah," saad ko habang nanginginig ang boses

Damn! Why am I hurting so much!

Nauna ako ng konti para alisin ang namumuong luha sa aking mata

"Oo tol, iingatan ko yun pag akin na siya," kita sa mukha niya kung gaano siya kasaya

He's so happy like he just won a lottery, damn! Ako dapat yun eh.

"Dapat lang huh," sarkastikong saad ko

Malapit na kami sa cafeteria, tanaw ko na ren ang mga ngiti at kaway kaway ni kelly.

Bat ba kasi pa-fall kayong mga babae, tapos di niyo naman kayang saluhin.

Hinawakan ako ni kelly sa braso at bumulong, "ang ginagawa nyan rito,"

Kitang kilig na kilig siya dahil sa pamumula ng mga pisngi niya

"Tinulungan na kita, kasi andami mo ng natulong sakin eh," bulong ko

I could feel the constriction of my lungs, parang pinapatay ako! But it's okay.

"Kier, si k-kelly," I fought myself again not to cry in front of them "kelly si kier, classmate ko," dagdag ko pa

"Ah, h-hi," nauutal na saad ni kier habang nakangiti

"Hello, ako nga pala si kelly kaibigan ni Kevin," she smiled widely.

"Tara kain na tayo, gutom na ren ako eh," aya ni kier

"Sige, tara na kevin," tiningnan nila ako ng nakangiti, but I was dumbfounded

"Ah, a-ano sige mauna na kayo, sa b-bahay nalang ako kakain,"  nauutal na saad ko

Damn! Halatang gustong gusto na nila isa't isa, i taught kaya ko pero hindi

"Ikaw bahala," sabay na sambit nila saka nagtinginan at sabay tawanan

It hurts, kung dati di niya kayang kumain na di ako kasama, ngayon parang wal nalang ako sa kaniya.

"S-sige una nako, e-enjoy," saad ko sabay lumakad papalayo

I wiped my tears out,  diko na mapigilan ang sunod sunod na pagbagsakan ng mainit na likido sa dalawa kong mata, eyes really can't lie.

Diko na naman mapigilang tanungin ang sarili kung bakit ito lamg ako, bakit di ako kagaya nila.

Bago pa man ako makalayo ay tumingin akong muli sa likod at kita ang tawanan ng dalawa habang hinihintay ang pagkain nila, tsaka bumulong sa sarili

"Ako yun dati eh,"

Kung alam kong sa ganto lang pupunta ang lahat sana una palang nilabanan ko na, antanga tanga ko eh, lahat ng hinala ko sinaktan ako

"You should never expect too much because that too much will hurt you so much," damn! I'd felt it, bat ba ang assuming ko?

Now seeing the girl who's now someone's moon, pain me. Gusto ko ng mamatay, wala na namang dahilan para mabuhay.

(Ano sa tingin niyo ang susunod na gagawin ni kevin?)