but i loved it first

1.0

çalışmıyor

ağlayacağım

evet

hadi.

gel

artık

mesajıma

neden

bakmıyorsun

Bay Han

kabasınız!!!

korkuyorum

diyorum

bakın

şuraya

ühü

a

ha

aramayın

açmam ki

<3

Han Jisung (Okul)'dan görüntülü arama

(kabul edildi)

"Cidden fazla karanlık."

Minho cevap vermedi ve yüzünün gözükmesi için arabanın ışıklarını açmakla yetindi.

Jisung telefon ekranını dolduran yüzle öylece kalmıştı. Tek yaptığı telefonun her karesini dikkatle incelemek ve birkaç ekran görüntüsü almaktı. Minho'nun konuşmasıyla dikkatini topladı ve gözlerini kendi kamerasına iliştirdi.

"Şarhoş halimi size gösterdiğim için özür dilerim."

"Uhm, sorun değil. Sonuçta biz..."

"Arkadaşız."

Jisung gülümsedi ve bakışlarını taksiciye çevirdi. Telefon ekranını kendine biraz yaklaştırıp fısıltıyla konuştu.

"Araba farlarınız açık olsun, taksiciyi tam olarak oraya getirme niyetim yok."

Minho fısıldayan Jisung'a karşı gözlerini kısarak gülmüş ve kendiside telefon ekranınına yaklaşıp sessizce konuşmuştu.

"Bu açı çok şirin duruyor."

Jisung hızla telefonu kendisinden uzaklaştırdı. Telefonum arka kamerasını açıp kamerayı cama çevirmişti. Minho'nun telefon ekranı dışarıdaki renkli ışıklarla dolarken Jisung tekrar konuştu.

"Hâlâ korkuyor musunuz?"

"Tch."

"Ne kadar içtiniz."

"2"

"2 ne?"

"şişe."

"anladım. kapılarınız kilitli mi?"

"Merak etme, kimse yok."

"Her an olabilir."

"Öyle deme. korkarım."

Minho'nun korkuyla açılan gözlerine bakıp gülümsedi.

"Korkun diye diyorum. şimdi kapılarınızı kilitleyin."

"Hm, pekâlâ."

Minho telefonu direksiyonun üzerine sabitleyip geriye yaslanmış ve zar zor tuşa basmıştı.

Kilit sesi Jisung'un telefonuna ulaştığında gülümsedi.

"Yüzünüzü gösterin Bay Han!"

"Yaklaştım geliyorum. Araba farlarınızı açın."

"Tamam~"

---------

bu bölümü seviyorum.