Κεφάλαιο 2

12.7K 836 28
                                    

   Όλες κοιταζόμαστε για μερικά δευτερόλεπτα μπερδεμένες προσπαθώντας να καταλάβουμε από πού ακούστηκε αυτή η φωνή. Η πόρτα απ' όπου είχε έρθει νωρίτερα ο Έις ανοίγει και μια πολύ κοντή γυναίκα βγαίνει.

   Είναι μια κινέζα γύρω στα πενήντα θα μάντευα αλλά με αυτούς τους σχιστομάτες ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ακριβώς... Παρά το μικρό της ανάστημα έχει κάτι, κάτι που κάνει την παρουσία της τόσο επιβλητική που καμιά μας δεν τολμάει να βγάλει άχνα. Τα κατάμαυρα μαλλιά της είναι μαζεμένα σε έναν κότσο, φοράει ένα μακρύ σκούρο κιμονό με κόκκινα σχέδια και πασούμια με κόκκινες φούντες. Κρατιέμαι να μην γελάσω.

   Περπατάει ανάμεσα μας καπνίζοντας την λεπτεπίλεπτη πίπα της. Το πρόσωπό της συνοφρυωμένο και άγριο.

«Αυτές οι εφτά είναι;» ρωτάει ενώ τα μάτια της εξερευνούν τα σώματά μας και τα πρόσωπά μας.

«Ναι μαντάμ» της απαντάει ο Έις.

«Φόλκερ!» ακούγεται και πάλι η τσιρίδα της και το γομάρι, που προφανώς λέγεται Φόλκερ, επιστρέφει και εκείνος στο δωμάτιο αυτό.

   Στέκεται δίπλα στην κινέζα περιμένοντας εντολές.

   Παρατηρώ τον Έις που στέκεται λίγο πιο πίσω. Φαίνεται να δυσφορεί με την ιδέα να είναι κλεισμένος σε έναν τόσο μικρό χώρο με τόσες πολλές πουτάνες. Η απέχθειά του αυτή δεν με κάνει να εκνευρίζομαι όπως οι άλλες αλλά να θέλω να εκνευρίσω εκείνον. Να πάω κοντά του και να τον αγγίξω και αυτό μόνο και μόνο επειδή ξέρω πόσο πολύ θα τον εξοργίσει. Δεν μπορώ να κρατηθώ και χαμογελάω στην ιδέα.

«Δεν θα τις κρατήσουμε όλες.» η φωνή της κινέζας με ταρακουνάει και συνειδητοποιώ ότι τόση ώρα ο Έις με κοίταζε.

   Παίζω με τα μαλλιά μου αδιάφορα προσπαθώντας να μην τραβάω τα βλέμματα πάνω μου.

«Τι εννοείται μαντάμ; Για εφτά πλήρωσε ο μίστερ Άλφα. Δεν μπορούμε να...»

«Άσε με εμένα να ξέρω τι μπορούμε και τι όχι, Φόλκερ. Τρείς θα κρατήσουμε.»

«Τρείς μόνο; Μα ο μίστερ-»

«Σκασμός!»

   Και πάλι επικράτησε απόλυτη σιωπή. Ο Έις δεν έδειχνε να ενδιαφέρεται για το πόσες θα μέναμε ή όχι. Μπορούσα να νοιώσω την ανησυχία των κοριτσιών στην ατμόσφαιρα. Τι θα συνέβαινε σε όσες έδιωχναν; Εγώ ήξερα αν επιβιώνω στους δρόμους. Εκείνες; Μας είχαν πάρει παράνομα. Δεν μας είχαμε ούτε λεφτά ούτε ταυτότητες ούτε τίποτα από όλα αυτά που μας παρείχε ο Στιβς για προστασία.

Πόρνη Πολυτελέιας {GW15}Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα