ÇETE 2: Yeşil Gözlü Sadist (Tamamlandı)

14.BÖLÜM

Anneme tuhaf tuhaf baktım. Sanki onu buraya ben getirdim.

Almira: Ben nerden bileyim anne? Onu buraya ben getirmedim ya.

Nazlı: Buraya üye. Nasıl olur da onu araştırmadan buraya alırlar.

Almira: Ben kimseye bir şey söylemedim. Alakam bile yok. Üyleri kim alıyorsa git ona sor. Ben çıkıyorum biraz dolaşacağım.

Annem ağzını açmadan oradan ayrıldım. Motorumla sahile indim. Biraz deniz havası iyi gelir. Uzay kafama takılıyor acaba kendine gelebildi mi? Yada eve geçti mi?

Kafamdaki bu soruları attım. Ben onu oraya çıkmaması için ikna etmeye çalıştım ama o beni dinlemedi. Yapacak bir şeyim yok. Her koyun kendi bacağından asılır. Bu kişi Uzay olsa da ailemden herhangi birisi olsa da. Eğer başlarında kendi yaptıkları bir şeyden dolayı bela gelirse umrumda olmaz.

Bir banka oturdum denizin derinliklerine gözlerim daldı. Hiçbir derdim tasam yokken neden böyle hüzünlü bir insan oluyorum bilmiyorum. Üzgün olmak bana iyi geliyor neredeyse.

Yanımda bir kıpırtı oldu. Kafamı ona çevirdim. Ateş buraya gelmişti.

Almira: Senden bana rahat yok mu?

Ateş: Sadece sana bakmak istedim. Sevgiline mi üzüldün bu kadar?

Almira: Hayır sadece oturuyorum. Üzgün değilim.

Ateş: Dokunsam ağlayacak gibisin.

Almira: Dokunsan ağlamam kusarım. Senin gibi bir insan ancak midemi bulandırır.

Ateş: Ben sana bir şey yapmadım.

Almira: Aynen aynen. Bende öyle diyorum. Neyse ben gidiyorum kendine cici bak.

Onun yanından ayrıldım ve eve doğru yola çıktım. Neredeyse sabah olacak ve benim fazlasıyla uykum var. Önce Uzay'a bakarım ardından uyurum.
.
.
.
Uzayın kapısına geldiğimde tesadüfen Esra abla çöpü çıkarmak için kapıyı açtı. Bana bakınca gülümsedi.

Esra: Uzay'ı merak ettin sanırım. Odasında yatıyor git bir bak.

Almira: teşekkür ederim Esra abla.

Esra ablanın yanından ayrıldım. Daha eve yeni gelmiş olacaklar ki uyumamışlardı. Uzayın kapısına yaklaştığımda tam kapıyı tıklayacakken birisi ile konuştuğunu fark ettim. "sen benim herşeyimsin merak etme ben Almira'yı bir şekilde ayrılığa ikna ederim" dedi. Kapıya kulağımı dayadım. Kiminle konuşuyor bu şimdi?

Karşıdan bir kız sesi geldi. "Seninle iki aydır çıkıyoruz ama sen daha o kızdan ayrılmadın ya ayrıl yada ben yoluma bakacağım" dedi. Gerçekten şu anda sinirden dizlerim titriyor.

Uzay: Hayatım bitanem ayrilacahim dedim ya. Zaten ben onu sevmiyorum ki çocuklukta yapılan bir hata. Normal olarak onunla büyüdük ve psikolojik olarak birbirimizin kaderi olduğumuzu düşündük ama öyle değilmiş. Ben aşkı sende gördüm. Gerisi teferruat.

Kız: Seni seviyorum.

Uzay: Bende seni herşeyim.

Kapıdan bırakıp geri döndüm. Beni sevmiyor bana aşık değil. Ona herşeyim diyor ama beni sevmiyor. Kim bu kız? Uzay beni tam iki aydır aldatıyor ve benim haberim yok.

Nefesim kesilmeye başladı. Gözyaşlarım yavaş yavaş akıyordu. Ben bunu hak etmedim. Kalbim o anda göğüs kafesini delercesine attı. Aldığım oksijen değildi sanki o anda. Dizlerimin üstüne çökmemek için kendimi zor tuttum.

Ağlayarak çıktım evden. Annemler de tam o sırada karşımda bitti. Annem yüzüme dikkatlice bakmaya başladı. Babam tabiki bunu bilmiyordu ama şu anda hiçbir şeyin benim için önemi yok.

Nazlı: Kızım ne oldu sana?

Almira: Uzay...

Nazlı: Uzaya bir şey mi oldu?

Almira: Uzay beni hiç sevmemiş anne. Ben onun için bir mecburiyetmişim. O başkasına hersyim diyor başkasını seviyor. Anneeee!
nefes alamıyorum...

Savaş: Siz uzayla...

Nazlı: Savaş kes sesini. Şimdi sırası değil. Almira sakin ol kızım nefes al.
.
.
.
Dünyam bir anda karardı. Bacaklarım artık beni taşımadı. Aniden yere düştüm kafamı sert bir şeye çarptım ve sonrası yok. Sadece sessizlik.

Bu kadar canımı yakabileceğine gerçekten inanmazdım. Aşk acıtır derledi de inanmazdım. Acıyor kalbim çok acıyor. Aşk kalbimi acıtıyor.

Kafamda o an şarkı çalmaya başladı. Kimseyi duymazken o şarkı kafamın içinde yankılanıyordu.

"Ona da herşeyim demişsin bana ne kaldı. Sen ona aşıksın"

Şarkının ardından Sadece bir ses geldi kulağıma. Ateşin sesini duydum "Nazlı uyan" diyordu. Sonrada bir ambulans sireni. Ardından koskoca bir boşluk.

Sadece kafamda o şarkı çalıyor ve bilincim yavaş yavaş kayboluyor.

Ona da her şeyim demişsin bana ne kaldı...