အမိန့်တော် (Completed)

အပိုင်း (၂)

" ဟင့်အင်း , သားကြောက်တယ် , သားနောက်ခါ , အဲ့လိုမလုပ်တော့ပါဘူး , မရိုက်ပါနဲ့ တော့ မေမေကြီး,ဖေဖေကြီး သားတောင်းပန်ပါတယ်နော် " ဆိုတဲ့ အော်သံကြောင့် ကျွန်တော်လန့်နိုးလာခဲ့တယ်

ဘေးနားမှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ ကလေးလေး ဆီက အော်သံဖြစ်နေခဲ့တယ်

" လျှံ , လျှံ , ဘာဖြစ်လို့လဲ " လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော်နိုးလိုက်ချိန်

" ကိုကို , လျှံကြောက်တယ် " ဆိုကာ တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး ငိုနေတော့သည်

" ဘာမှမဖြစ်နဲ့တော့လေ ဒီမှာ ကိုကို တစ်ယောက်လုံး ရှိတယ် "

"  လျှံ အိမ်မက်မက်တယ် သိလား , ကိုကို နဲ့ နမ်းလို့ ဆိုပြီး ဖေဖေကြီး နဲ့ မေမေကြီး က လျှံကို ရိုက်ကြတာ "

" သူတို့လည်း လွတ်ရာ ကျွတ်ရာဘဝကို ရောက်နေလောက်ပါပြီ , စိတ်မပူနဲ့တော့  "လို့ ပြောသာပြောနေတာ ကျွန်တော် စိတ်မချ သူတို့ကို ကြောက်တဲ့ ဒီကောင်လေးရဲ့ စိတ်က အခုထိ စိုးမိုးနေတုန်းပါလား

" ကိုကို ဒီနေ့ အလုပ်သွားရမယ် မှတ်လားဟင် "

" အင်း ကိုကို သွားရမှာ "

" ဒါဆို အဝတ်စားလှဲတော့လေ "

" လှဲမယ် ဒါပေမဲ့ အာဘွားပေး "

" ပေးချင်ပါဘူး "

" ဘာလို့လဲ "

" ကိုကို က အဆင့်တွေ ပိုရင် လျှံလေးပဲ ထပ်နာကျင်ရမှာ "

" ဒီကောင်လေးက တော့ ငလည်လေ " လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့် နဖူးလေးကို နမ်း ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့တယ်

မှတ်မိသေးတယ် ကျွန်တော် ၁၉ နှစ်ပြည့် တုန်းက
မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို အဝေးက နေ လှမ်းပေးတဲ့ ကိုကို

ဘာလို့ အနီးကပ်လာမပေးတာလည်းဆိုတော့ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်လို့ နမ်းမိကုန်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့

ကျွန်တော်က ကိုကိုနဲ့ ပတ်သတ်ရင် အရာအာလုံးကို သိခွင့်ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့

တစ်ခြားသူတွေ အမြင်မှာ ထူးချွန်တယ် ထက်မြက်တယ် ဖော်ရွှေတယ် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်ကောင်းတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်တယ်ပေါ့ လူတိုင်းက သူရဲ့ ကောင်းကွက်တွေပဲ သိကြတယ်