Sweet Kitty▪︎BoyXBoy

17

Heellööö

Bu bölüm Azrayı tanımanız için sadece onu ve Ceylini anlattım. Bundan sonra da büyük ihtimalle böyle bölümler gelecek ama günümüz olarak.
Umarım beğenirsiniz eğer gay konulu kitap bu lezbiyenleri sal derseniz bu şekilde onlara özel bölümler atmam.
Lütfen belirtin

Ha bu arada özür niyetine bi bölüm daha atayım dedim hehehehe ufak tefek yalakalanmalar...

İyi okumalaarr
...

17 Mart 2019 – 2 Yıl Önce

Azra

"Azra, annecim uyuyor musun?"

"Kızım! uyuyorsan uyuyorum de."

Annemin endişeden kurduğu anlamsız cümlelerini duyunca kafamı yorganımın içinden çıkarttım.

"Uyuyorum anne." Pürüzlü bitkin sesimle konuşup kısılmış gözlerimi kilitli kapıma diktim.

"Yemek yiyeceğiz, gel hadi."

"Aç değilim ben, yiyin siz."

"Kızım aylardır böylesin çok zayıfladın neyin var senin bla bla bla bla.."

Annemin artık klasikleşmiş sözlerini dinlemeden kafamı yastığıma gömdüm tekrar. Uyanmak istemiyordum.

Dediği gibi aylardır bu haldeydim. Hiç birşey yemiyor kimseyle kanuşmuyordum. Su içmeye bile gitmiyordum bazen.
Sanırım depresyondayım. 3 ay süren ve hiç bitmeyeceğini düşündüğüm uzuun bir depresyon.

Hiç birşey yapmaya hevesim kalmamıştı. Bir ara çılgınlar gibi okuduğum kitaplara yan gözle bile bakmıyordum, yemeden kesilmiştim, her zaman başımda ve midemde bir ağrı vardı, boşlukta gibi hissediyordum. Ha birde kollarımda ve sırtımda yaralar çıkmaya başlamıştı.

Yanlış anlaşılmasın kendimi kesmiyorum. Sadece çok mutsuzum.

Nedeni ise herşey sanırım.
Aile,arkadaşlık,insanlar.

Üzülmemi sağlayan en yaralayıcı sebeplerimden biri kimsenin en sevdiği kişi olmamam.
Etrafımda ki insanların beni içtenlikle sevdiklerine inanmıyorum. Ben olmadan da yaparlar eminim. Bunu hissedebiliyorum.

İkinci ve, birinci sebebe ucundan bir yerlerden bağlı olan sebep dış görünüşüm sanırım.
Güzel değilim.

Kulaklarım kepçe, göz altlarım mosmor sivilcelerim ve siyah noktalarım var. Ayrıca boyum kısa ve sesim karga gibi cırtlak.
Tırnaklarımı yiyorum bu yüzden ellerim de çok çirkin gözüküyor.

Ayrıca komik de değilimdir. Espri yapıp insanlarla dolu bir odayı güldüremem, aslında bakarsanız ben kalabalık ortamlarda yüksek sesle konuşamam bile.

Şanssızım sanırım. Neden var olduğumu anlamıyorum. Hiç bir şeye hevesim kalmadı boşuna yaşıyor gibiyim.
İlerde hiç bir şeyin düzelmeyeceğine eminin çünkü okulda da çok başarısızım.

Belki de ölsem daha mutlu olurdum. En azında kendime bu işgenceyi çektirmeden usulca derin bir uykuya dalabilirdim.

Aklıma doluşan düşünceleri gözlerimi sıkıca kapayarak yok etmeye çalıştım. İçim kararıyordu.

Karanlık odada gözlerimi gezdirip ayağa kalktım. Penceremin önüne doğru gidip dışarıya baktım. Hava çoktan kararmıştı ve gene bir kere bile çıkmamıştım odamdan.