The Heartless Queen

Chapter 16: VITACEAEIOUS ANGLOTOXIN

I trembled as he slowly pushes that sharp thing through my skin. Halos hindi na ako makahinga sa kaba. Para akong nagmanhid nang marinig ko ang boses ng lalaking 'to. Who is he? Really? Bakit parang takot na takot ako sa kanya?

I gasped as he slides his hands on my waist and drag me to a darker place.

"No one should see us, Suarez." He whispered. Nanginig ako sa kaba. His voice were a bit husky and scary. But it sounds very familiar. Shit, I am not good in remembering non-important persons pa naman!

"Anong kailangan mo? Sino ka? At paano mo nalaman ang hide out ko?" I whispered.

"I need you to die. I don't need to tell you who I am and I've got my connections." Sagot niya sa mga tanong ko. And before I could notice it, naramdaman kong tumutulo na ang dugo ko sa bandang leeg ko.

I can't die here. Not now. Not ever.

"The queen is shaking." I heard him laugh.

God. Stasia. What's your plan?!!

"Don't worry. I will let you live for now." He murmured.

Naguluhan ako sa sinabi niya, so, what's the point of having the opportunity to kill me right now?

"Since I am not capable of killing you." He mumbled as he let me go pero bago pa siya makahakbang palayo ay tinulak ko siya sa pader saka ko agarang kinuha ang trench knife ko at ibinuwelo ito sa leeg niya.

Maskulado siya at matangkad pero hindi ko makita ang mukha niya dahil sa kadiliman. Tanging repleksyon lamang ng buwan ang nagbibigay ilaw sa amin. He sure is familiar!

"You just gave away your opportunity to kill me." I said grinning.

"You ruined my Daddy's house, you ruined my Daddy's picture frame and now you're going to repay for the damage!" I screamed. I can even hear Cassion and Isaac calling my name.

"Kill me and you'll lose the only one who knew who Six is."

By the use of the moonlight, I saw how he grinned widely. At bigla akong nawala sa sarili ko nang maramdaman ko ang pagdampi ng labi niya sa labi ko. Holy mader of fuck! He fucking kissed me!

"Stasia!" I heard Cassion said. "Nasaan ka?!"

Sinubukan kong idiin ang kutsilyong hawak ko pero naalala ko ang sinabi niya kanina, siya lang ang nakakakilala kung sino si Six. Hindi ko siya pwedeng patayin.

Nagulat ako nang idiin niya ang paghalik sakin saka ako marahan na itinulak palayo. Lasang ubas ang labi niya. Nakakahilo.

Hindi ko alam kung bakit para akong wala sa sarili ko kaya hinayaan ko siyang tumakbo palayo. "Nice lips, Stasia. It taste good." Narinig ko pang sigaw niya bago siya makaalis ng tuluyan. Pero saan siya dumaan?!

Oh God. I just let that stranger kiss me and escape without suffering! Oh God.

"Ano bang nangyayari sa'yo, Stasia!" I reprimand myself. Ugh. Nababaliw na ata ako.

"Stasia! Where are you?" Rinig kong sigaw ni Isaac. Kinuha ko ang phone ko at pinailawan ito.

Hindi ko alam pero parang bigla ata akong nanghina dahil pagkatapos kong ipailaw ang phone ko ay nawalan na ako ng malay.

-

"Vitaceaeious Anglotoxin is the kind of poison made from the family of grapes, one would drink. Pero hindi ang taong nakainom nito ang malalason kundi ang other specie na mapapasahan niya nito. Even by breathing. But it is more effective when that person kisses another person." I heard a woman said.