Soledad

Kabanata 12

Wala nang anuman na narinig si Solea kay Nana Lucinda. Marahil ay nakabalik na itong muli sa pagkakatulog. Ipinagpatuloy na lamang ni Solea ang pag-usisa sa kahon na nasa harap niya.

Sa malamlam na liwanag nang kandila ay unang nakita ni Solea ang lumang porselas na ibinalik ni Caridad sa kanya. It was worn out, which was evidently being used a lot by the then owner Noe.

Solea held the bracelet on the top of her palm. She wondered what does this bracelet meant for those two, Soledad and Noe.

Kung sa kasalukuyang panahon ay mas tingin niya na ang ibig sabihin niyon ay simbolo nang pagkakaibigan nang dalawa kay sa sa pag-ibig na tila ba at ipinupunto nang mga kapatid ni Soledad.

Pero maaari rin na tama ang mga kapatid nang huli, lalo at iba ang kapanahunan nang mga ito sa panahon na kinagisnan niya.

Still, why did Noe returned this bracelet to Soledad? Naiintindihan niya kung bakit patago ang pagbalik nito nang bagay na ibinigay dito ni Soledad. The norm back in the days were kind of conservative, both would invite unnecessary misunderstanding. Pero sa kabilang banda ay bakit kailangan pa nitong ibalik iyon? Pwede naman na itago na lamang hanggang sa malimot o itapon kaya.

Solea then gave up with the questions in her mind. Tanging si Soledad lamang ang nakakaalam nang kasagutan sa mga iyon. Maingat na inilapag ni Solea ang porselas sa mesa at itinuon na muli ang paningin sa loob nang kahon. Mga nakatuping papel ang naroon, doon nagkaroon nang pagdadalawang-isip si Solea. Would she open and read the content of those or leave it be?

But, why would Soledad casually leave those on a place that could be an easy access to whoever that would want to pry on those?

Pero, maaari rin na pinapahalagahan pa rin nang mga tao sa panahon na ito ang pribadong buhay nang may buhay.

Sa huli ay minabuti na lamang ni Solea na huwag nang bulatlatin pa ang mga iyon at mabasa ang nilalaman. Maybe one day, she might though, when she needs to. Nang mailabas na niya ang mga nakatuping papel na naroon ay tumambad na sa kanya ang kahoy na siyang dulo nang kahon.

But something seem so off.

Pinakatitigan niya iyon at makailang ulit na pinaglipat ang tingin sa labas at sa loob nang kahon. She had an idea of what the box may be. Maingat na itinuwad niya ang kahon habang nakasuporta ang kamay niya sa loob niyon.

The piece of wood detached inside the box. There was a secret compartment.

Nang tuluyan na niyang maalis ang kahon ay tumambad sa kanya ang katangi-tanging laman niyon.

A torn piece of paper with Spanish words written on it.

yo no te ame.

Clueless of what those Spanish words meant, Solea could only sigh and stare at it.

What the heck!

Three consecutive knocks from the door startled Solea. The voice that called next gave her the fright of her life.

It was Don Romualdo.

Basta na lamang ibinalik ni Solea ang mga gamit sa loob nang kahon. Hindi na nagkasunud-sunod ang pagkakasalansan niya sa mga laman niyon. Aayusin na lamang niya iyon pagkaraan.

"Manang Lucinda, Soledad?" Ang muli ay pagtawag nang don.

Atubiling naglakad si Solea upang pagbuksan ang don. Worry was eating her nerves that very moment.

Don Romualdo, you always chose the best wrong time in every situation I am in.

"P-papa?" Ang alanganing tanong niya nang mapagbuksan na ito nang pinto.